İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
😘 Heyecanla bölüm beklediğinizi biliyorum. O zaman fazla söze gerek yok, hadi bölüme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar... &
2 hafta sonra...
Zeynep
Sıkıntıyla aynaya baktım. Pantolonum kapanmıyordu. Hamileliğim dışarıdan belli değildi ama karnım sertleşmişti ve hafif bir çıkıntı oluşmuştu. Üzerime tam oturan pantolonumun üst iki düğmesi artık kapanmıyordu. Alt dudağımı ısırdım ve yan döndüm. Bebeğim büyüyordu. Başımı eğdim ve gülümseyerek karnıma baktım. Saçlarım uzamıştı ve sanki cildim daha bir parlıyordu. Galiba hamilelik bana yaramıştı.
Belimde hissettiğim ellerle başımı kaldırıp aynaya baktım. Uygar duştan çıkmıştı ve belinde bir havlu vardı. Hemen başımı göğsüne yasladım. Boynumu öptü ve kulağıma doğru fısıldadı. ''Nasıl her zaman bu kadar güzel ve çekici olmayı başarabiliyorsun? Ve ben neden sana doyamıyorum?''
Karnımı okşayan elleri yavaşça göğüslerimin altına kaydı ve yukarı doğru çıkarak tam göğüslerimin üstüne geldi. Bedenim yay gibi gerildi ve inleyerek gözlerimi kapattım. Derin bir nefes aldı ve boynumda dudaklarını gezdirdi. Sonra da kokumu içine çekerek fısıldamaya devam etti: ''Aklıma dur diyorum ama beni dinlemiyor. Bu tutku bir girdap gibi beni içine çekiyor. Ya sonum olacaksın ya da doğuşum!''
Hafifçe gülümsedim ve ona doğru yaslanarak fısıldadım. ''Sonun sonum, doğuşun doğuşum olacak. Biz seninle farklı zamanlarda tutulan aynı dileğiz, sevgilim. Bir gün yolun sonuna geldiğimde ve benim için saatler durduğunda aklımda sadece sen olacaksın.''
Kaskatı kesildi ve hızla beni kendisine çevirdi. Çattığı kaşlarını mümkünmüş gibi daha fazla çattı ve dişlerini sıkarak konuştu. ''Asla! İzin vermem. Kimse alamaz seni benden. Bırakmam seni. Anladın mı beni?''
Çok tepki veriyordu. Gülümsemeye çalışarak başımı salladım. Sonra elimi kaldırdım ve parmaklarımı iki kaşının ortasına koyarak kaşlarını düzelttim.
Derin bir nefes verip gülümsedikten sonra dudaklarıma bir öpücük kondurdu ve beni kucağına alarak etrafında döndürdü. Kahkahalarla güldüm. Midem bulanınca bağırdım. ''Dur Uygar. Bak kusarım şimdi. Ayrıca geç kalıyorum. Dersim var.'' Durdu ve beni yatağa bıraktı. Dağılan saçlarıma baktı ve gülümseyerek sordu. ''Saçların mı uzadı senin?'' Utanarak başımı salladım ve gözlerimle karnımı işaret ederek cevap verdim. ''Artık pantolonum da kapanmıyor. Afacan iş başında. Beni benden alıyor.'' Uygar kapanmayan pantolonuma bakarak gülümsedi ve tek kaşını kaldırarak fısıldadı. ''Benim aylardır yapamadığımı yapıyor Herkül'üm. Ama seni senden sadece ben alabilirim. Bunu o güzel kafana sok.''
Gözlerimi kısarak bağırdım. ''Kız olacak!'' Uygar gözlerini kıstı ve bağırdı. ''Erkek olacak!'' Başımı ona doğru yaklaştırdım ve dişlerimi sıkarak meydan okudum. ''Göreceğiz bakalım!'' Uygar dudağıma bir öpücük kondurup fısıldadı. ''Görelim bakalım!''
