İşte oradaydı...
Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım.
O kadar güzeldi ki...
Bir papa...
Yeni bölüm diye attığınız çığlıkları duydum ve o zaman fırtınalı bölüm kaldığı yerden devam ediyor. Acaba şimdi Uygar nasıl bir hamle yapacak?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar... &
Uygar
Bazen insan öyle çok sever ki, kaybetme korkusundan incitir sevdiğini. Şimdi avuçlarımın arasındaki küçük kırlangıcın uçuşunu seyrediyordum. Elimden uçmasın, benden kaçmasın diye çabaladıkça en büyük kötülüğü ona ve kendime aslında ben yapmıştım.
Zeynep'in gidişini çaresizce seyrederken, onu durdurmak için yapabileceğim hiçbir şey yoktu. Onun bir damla gözyaşı için dünyayı yakardım; ama lanet olası gururum beni engelliyordu.
Telefonumu elime alıp günlerdir iletişim içinde olduğum adamı aradım. Cevap verir vermez sert bir şekilde sordum: "Bir gelişme var mı?"
Erdinç açıklama yaptı: "Uygar Bey, ben de sizi arayacaktım. Tam tahmin ettiğiniz gibi, bazı bilgiler ortaya çıktı. Haydar'ın sizin bilginiz dışında başka bir banka hesabı daha varmış ve oraya yüklü bir para yatırılmış. Parayı yatıran kişi Selim Sayar değil ve bağlantısı da yok; ama Haydar bu parayı hak edecek ne yapmış olabilir? Ayrıca para olay gecesinden iki gün sonra yatırılmış, bu da tahminlerinizi doğru kılıyor. Selim Sayar hâlâ İsviçre'de. Kurşun omuriliğine isabet etmiş, şimdilik yürüyemiyor. Babası olayı bilse de sizinle karşı karşıya gelmeye sanırım cesaret edemiyor. Öğrendiğim kadarıyla Selim Sayar ciddi anlamda depresyonda ve ciddi krizler yaşıyor, onu ölmekten beter hale getirmişsiniz."
Doğruydu. Bilerek onu öldürmemiş, tam omuriliğine sıkmıştım. Ölmek onun için kurtuluştu. Amacım onu her gün yeniden öldürmekti. Gözlerimi kısarak nefretle soluklandım ve, "Beter olsun it. Adamı depoya alın, ben geliyorum. Her şeyden haberim olacak Erdinç. Sayar ailesinin iş yaptığı bütün şirketlerle bağlantı kurun, onlara Keskin adını verin ve işleri bana devretmelerini isteyin. Bütün işlerinin durdurulmasını sağlayın. Onların çöküşünü izlemek istiyorum, bunun için bir ayınız var. Kabul etmeyen olursa hemen bilgim olacak."
Erdinç cevap verdi: "Anlaşıldı Uygar Bey. Kimse Keskin'le karşı karşıya gelmek istemeyecektir, adamı çekiyoruz efendim."
Öfkeyle telefonu kapattım. Keskin adının geçtiği hiçbir yerde hayır cevabı olamazdı! Ben Keskin demişsem bunun anlamını herkes bilirdi, artık Zeynep'siz kalamazdım ve kalmayacaktım da. Olmuyordu, ne Uygar olarak ne Keskin olarak gücümü yitirdiğim tek insan oydu. Evden çıkıp Kadir'i aradım, hemen cevap verdi: "Efendim ağabey."
Hızla arabaya bindim. "Zeynep eve vardı mı, takipteler değil mi?"
Kadir cevap verdi: "Evet ağabey, zaten kapıda görür görmez adamlar peşine düşmüşler. Taksiye binip eve geçmiş. İki adam kapısında bekliyor, ben de Sahra Hanım'ı otele bıraktım." Arabayı çalıştırdım. "O dans ettiği herif kim, Zeynep'le bağlantısı neymiş?" Kadir boğazını temizleyerek cevap verdi: "Ağabey, o olay değişik. Sana anlatacağım, neredesin?"
