Senin yokluğunda dökülen bütün yapraklar,kırılan bütün dallar.Yeniden belirdi o susuz kurak ağaçlarda..Seninle doğan güneş,bu zamana kadar olan bütün ışıklardan daha çok değer kazandı.Karanlığa düşman oldu bu gözlerim,ya yüzünün her noktasını,en ufak ayrıntısını göremezsem diye.O kömür karası gözlerinden,o gülen yüzünden nasıl mahrum kalırdı gözlerim,hayallerim.Sanma şimdi seninle olan her saniyeme pişmanım.O kadar şey yaşatmana rağmen,yaşamamıza rağmen.Ben şuanda sensiz geçen dakikalarıma,geçen her ufak saniyeye pişmanım.Seninle ilgili bir pişmanlığım yok anlayacağın.Benim derdim seninle değil sensizlikle .Her neyse,ilişkimizin boyutunu bir kat daha yükseltmek istedik ve yaptık.Taktık yüzükleri parmağımıza bir saniye bile çıkmayacağı sözüyle.Ama çıktı.Döküldü yapraklar yeniden.Kırıldı tüm dallar,bir daha çıkmamak üzere.Ağaçlar kesildi,hava bir anda soğudu.O düşman olduğum her gecem,dostum oldu mesela.Güneş varken bakamadım sokaklara.Çünkü göremeyecektim seni. Bakamayacaktım o kömür gözlerine.Tutamayacaktım o narin üflesem kırılıcak ellerini. Herkes derki.Biz sonunu bildiğimiz filmleri izlemiyoruz ya da kırık bardaktan su içmiyoruz.Ben sonunu bildiğim halde baktım gözlerine.Bana zarar vereceğini bildiğim halde içtim o kırık bardaktan suyu.Yanlış anlama,asla pişman değilim.! O bardak bir kere değil bin kere kırılsa vazgeçemem su içmekten.Çünkü benim suya ihtiyacım var.Çünkü ihtiyacım var bakışlarına.En ufak kelimene,en ufak tavrına.Benim sana ihtiyacım var.!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomanceBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
