Yaşam uzun peki ya mutluluklar?

KAYGI!

Sevmek,hoşlanmak ve aşık olmak birbirleri ile hiç alakası olmayan şeylerdir aslında.Tanımadığın insana aşık olursun.Çok ötedir senin için,ulaşılmaz bir noktada.Sonra zamanla o insanı tanıdıkça ya seversin ya da sevmezsin.Sokakta birbirlerine bağırıp çağıran çiftler görürsün bazen.Şüphesiz aşıklardır ama sevememişlerdir birbirlerini.Sürünüp giden,can çekişen bir aşktır o.Ve ne yazıkki sevgiyle beslenmediği için bir süre sonra sona erecektir.Şöyle düşün mesela:Bir çiçek var,her gördüğünde o geliyor aklına.Renginin o seni senden olan canlılığı gülüşlerini,sapa sağlam ayakta dimdik duran şekli karekterini hatırlatıyor.O gibi kokuyor mesela,dünyalar güzeli olan şekli onu hatırlatıyor.Sen bu çiçeği seversen eğer onu sular ve koparmaya kıyamazsın.Ama hoşlanır aşık olursan koparırsın o çiçeği.Aranızdaki sevgi değildir çiçekle olan.Sen sadece şeklini,kokusunu beğenmişsindir çiçeğin fakat olmadığı için bir kökü,toprağı solacaktır çiçek.Gün geçtikçe azalacaktır güzel kokusu.Dik'te duramayacaktır ayakta.Ve kuruduktan bir müddet sonra atacaksındır o çiçeği.O yüzdendir tanıdıkça sevebileceğin,sevdikçe daha çok tanımak isteyeceğin birinin gereği.Herşeye rağmen,bir adam sevdi ve dünyasını küçülttü...

Yüreğini büyüttü,gelinliğin beyazında geleceğini büyüttü.Küçük bir evin mutfağında kat kat pastalar büyüttü.Odalarında bekleyişler büyüttü.Geçip giden zamanın içinde,kaygılar büyüttü.Acılarını büyüttü.Kavgalarını büyüttü.Söyleyemediklerini büyüttü.Hayal kurdu en güzelinden,umutlarını büyüttü.

Aslında sadece ufak bir aşk'tı adı.O ise olayları her saniyesinde daha da büyüttü.Artık kalbi küçücük kalmıştı o iri bedeninde.Birçok olanağı büyüten genç adam.Kalbini ve inançlarını büyütemeden gözü açık sonlandırdı hayatının en heyecan verici dakikalarını.