Bir gün biri çıkacaktı karşıma.O gün o gün müydü ?O kişi o kişimiydi bilmiyorum.Ama onunla yaşanan her saniye çok özeldi onu biliyorum.Ve biliyorum ki adım en çok onun adına yakışıyordu.Seviyordu ellerimiz birbirimizin ellerini.Çakmak alıp verirken bile kopmuyordu birbirinden.Gerçekten ellerim seviyordu ellerini benlik birşey yok.Masumdu gözlerim ona bakarken.Ellerim bir hafifti ellerini tutarken.Ve çok mutluydu yüreğim bana beni sevdiğini söylerken.Sevmiyordu belki ama ellerim alışmıştı ellerine.Ben bir farklıydım onunlayken.İnanmıştım beni sevdiğine gayette etkileyici konuşuyordu sevmese bile inanıyordu bu kalbim sevdiğine.
Sen bir farklısın bende.Alışamadığım kadar kısa sürsede bu duygu çöküşü birbirine ne kadar yorgun olsa da kalbim seviyordu bana çöken duygunun ağırlığını..Alışmıştı artık kalbinin ağırlığına cezbedici geliyordu.Elin farklı güzel yüreğin farklı tatlıydı.Sen bir başkasın bende anlam veremediğim o güzel duyguların tarifi gibi.Ayrı seviyorum seni koskocaman gökyüzünün ufak bir su birikintisine talip olduğu gibi...
Aşk farklı bişeymiş anladığım.Aşksa eğer.Sen farklı bişeymişsin bu gördüğüm gerçek sen sen eğer.Umut farklıymış yürek farklı.Sen farklıymışsın biz farklı.Çok seviyorum seni,ihtiyacımda var sana bir arı nasıl papatya ararsa aradım seni.Konacak tek papatyam değildin belki ama en ihtişamlı gözlerindi.Seviyordu insan ne kadar dirense de.Aşıktı göz zevkine hayran olduğu o çiçeğe.Bakıncada farklıydı o sapsarı yuvarlak en dikkat çeken sevgili hoş şekline.Ama olsun insan seviyordu işte çiçeği solup solmamasını ise hiç dert etmiyordu kendine...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomansaBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
