İstemediğimiz bir çarkın dönüşüne şahit oluyoruz daima.Ne kadar istesekte durduramıyoruz.Hiçbir çaba hiçbir gam ve keder yeterli olmuyor.İnsanlar hep yarını bekliyor hayatlarında.Yarınlarının garantisi olmamasına rağmen.Hep geç kalıyorlar,ya da erken varıyorlar.
Düşüp dizi kanayan insanlar bacaklarından,sevip başaramayanlar ise kendilerinden vazgeçiyor.Hayat yaşandığı kadar vardır. gerisi ya hafızaIardaki hatıra ya hayaIIerdeki ümittir.Bütün insanları sevebilmek varken keşke ''o''ndan başlamasaydım dedirtiyor zaman.Güneşi kendine dost bilen insanlar.Ne oluyorsa artık bir anda gündüzlere düşman oluyor.Mesela gül'ler;FiIizIendiği günden itibaren güneşe aşıktır. Her ne kadar güneş her gece ayın görkemine kanıp güI'ü bıraksa da güI binIerce yıIdıza kanıp güneşi asla aIdatmaz.Bir güIün peşinde koşanIar çiğnedikIeri kır çiçekIerinin farkına varmazIarmış.Bende yeni öğrendim.
Düşünüyorum da;düşüncelerin en güzeli,senin beni düşünüp düşünmediğini düşünürken düşündüğünü düşünmek olsa gerek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomansaBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
