Koskocaman ormanı yok edecek bir yangın varken ortada ne duman nede alev var.Ama yanıyor hissediyorum.Ayaklardan sol tarafa doğru giden koskocaman bir yangın.Hissediyorum ama söndüremiyorum.Her esen rüzgar bu yangını büyütüyor.Büyüdükçe alev alıyor sol tarafım.Ama tarif edemiyorum.Soran olursa yanıyor sol tarafım.Canım çok acıyor ve bu acı dinmiyor.Yanan ağaçlarım kül olurken,fazla vaktimin kalmadığını hatırlatıyorlar bana.Yanıyorum ama hiçbir güç söndüremeyecek biliyorum.İnanıyorum söndüreceğini söyleyen insanlara.Ama her gelen bir odun atıyor.Ve dayanacak gücüm kalmadı sol tarafım yanıyor.Belki duman çıksa biraz alev olsa yardımıma koşacaklar ama duman çıkmıyor.Kimseden yardımda istemiyorum zaten.Alıştım ben bütün ormanlarımın kül olmasına.Alıştım yalnız çırpınışlara.Alıştım sensizliğe,sessizliğe.Alıştım gidişlere,gelmeyişlere.En korktuğum oldu işte.Alıştım...
Artık yansa tüm ağaçlar ne olur?Ne farkeder sönse büyük yangınım.Sen olsan ne olur olmasan ne olur?Artık gidemezsin'de,olmadığından dolayı.Sevemezsin'de sevemediğimden dolayı.Artık bana zarar veremezsin.Vuramazsın'da sırtımdan..
Ama unutmayacağım.Bu koskocaman savaşı kazanamadıysam eğer mağlup'ta olmadığımı unutmayacağım.Havanın soğuk olduğu gecelerdeki üşümelerimi,bedenime değen her yağmur tanesinde aklıma gelişlerini unutmayacağım.Yemek yerken acaba tokmudur?Ne yemiştir düşüncelerimi unutmayacağım.Ben seninle ilgili hiçbirşeyimi unutmayacağım.Çünkü unutursam;Bana yaşattıklarınıda unuturum.Sen sana sevgisini veren bir insanı nasıl olurda nefretinle gömersin.Sen sana gerçekten güvenen insanı sanki hiç hayatında yokmuş gibi davranarak bir köşede bırakırcasına yanıltır,aldatırsın.Birde utanmadan karşıma geçebiliyorsun.Peki sen hangi yüzle karşımda duruyorsun.?Sen gerçekten sevmeyi bilmiyorsun.Yani kısaca makyajı akıyor farkının herkesleşiyorsun.Şimdi ben önlemimi aldım.Karşılaşabileceğimiz tüm sokakların haritasını sildim aklımdan.Anılarımızın olduğu o yerler var ya işte.Aslında yoklar.Hepsi kayboldu.Fotoğraflarımız var birde,fazla değil 3-5 bin tane.Kıyıp silemediğim fotoğraflarımız varya.Onlarıda sildim.Yani bende sana ait hiçbirşey kalmadı yaşattıkların dışında.Çünkü sen seçimini yapıp sana ait olan herşeyi alarak gitdin.Selam söyle gittiğin yerdeki insanlara.Anlat beni,anlat ki bilsinler gerçek seni...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomanceBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
