Zaman herşeyin ilacıdır diyen insanlara...
Beni tek güldüren bu aralar,insanların sahte mutlulukları.Sahte tebessüm,sahte yaşam belirtisi.İnsanlar nasıl yaşıyorlar?.Veyahut nefes almayı yaşamak mı sanıyorlar?,Orası meçhul.Ama nefes almak çok kolay,bir derin hava çek içine 2 saniye bekledikten sonra ise yavaşça geri üfle falan yani.Peki ya yaşamak?,yaşamak bu kadar kolaymı?Tabikide değil..Heryerde insanlar var ve hepsi gölge ailende dahil olmak üzere.Sana selam veren insanlar,Seni tanıyan veya tanımayan insanlar.Hepsi gölge,tek gerçek insanın kendisi.Mesela şurdan yola çıkalım;
Bir hayli küçükken ekmeye eppek dediğim zamanlar hani :) Yürümeyi daha yeni yeni öğrenmeye çalışırken.Bir elimden annem ve bir elimden babam tutarak beni parka götürdüler.Hiç unutmuyorum üstümde okyanus mavisi,gözlerimle aynı renkte olan bir denizci kıyafeti var.Saçlarım sapsarı kıvırcık.Ayağımda o zamanın modasıymış o çok küçüktüm hatırlamıyorum haliyele çıt çıt lı ayakkabı.Herneyse oturdular bank ta muhabbet bir hayli koyu.Ve ben düştüm.Ağladım hüngür hüngür,annem geldi yanıma kaldırdı beni. ve dediki;
-Oğlum!oğlum birşeyin varmı.?
Kaldırdı beni yerden ve gitti tekrar oturdu.Tabi çocuğum ya hani iki adım atmamla yere yapışmam bir oldu.O masmavi elbisemden eser yoktu.Babam koştu yanıma ve;
-Canım,aslan oğlum! İyimisin?
Diyerek kaldırdı beni sonra birdaha düştüm.Birdaha ve birdaha.Saolsunlar allah başımızdan eksik etmesin ammavelakin...
Beni her düştüğümde kaldırmalarına rağmen bir daha düşmeme engel olamadılar.Ve ben düşmemeyi kendim öğrendim.Herkes gibi..Demem o ki.Siz düşersiniz insanların çoğu bilir ve bir kısmı yanınıza gelerek sizi kaldırır.Ama birdaha düşmenize asla ve asla engel olamaz.Ondan dolayı düştüğünüz her anda düştüğünüz an aklınızda kalsın.Ve nasıl düştüğünü hatırlayan insan düştüğü gibi kalkmasınıda bilir.Gölgeler...Gölgelere asla güvenmeyin.Çünkü ufacık bir ışık bile dağ gibi gölgeden bir parça alıp götürebilir. Heh!birde söylemeden edemeyeceğim.Asla sevmeyin.Çünkü severseniz,nasıl düştüğünüz aklınızdan uçuupp gider.Ve nasıl düştüğünüzü bilmediğinizden dolayı,düştüğünüz gibi kalkamazsınız.Yerle bir olur ve hayallerinizi daima yerlerde aramak zorunda kalırsınız.Ama hayaller her zaman yerden yüksek,ulaşılamaz yerlerdedirler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomantizmBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
