VAMPİR 2✔

2. BÖLÜM

"Bu sen değilsin.."

Dedim korkuyla karışık anlam veremediğim bir ifadeyle.

Gülümseyerek kaşlarını kaldırdı.

"Beni Jungkook da Karanlık da severdi. Bu sen değilsin."

Alayla kahkaha attı.

Onun kahkahasından korkan kargalar hızlıca uçarak mezarlığı terketti.

Şu an da ben de isterdim kanatlarım çıksın ve burayı terk edeyim..

İlk kez Jungkook yüzüme böyle korkunç görünmüştü çünkü..

"Kendini fazla yükseltmiyor musun sence? Belki seni sevmekten Vazgeçtim ve şu an da başka birini seviyorum?"

Sorar bir şekilde konuştuktan sonra tam ağzımı açmıştım ki aklına bir şey gelmiş gibi tekrar konuştu.

"Ayrıca sana dememiş miydim sen ölürken? Ben tek kişiyim.. Karanlık ve ya  Jungkook.. Hatta Melek ve Şeytan.. Seni kandırdım ve sen de bana kanarak beni birkaç kişi sandın."

Söylediklerini umursamadan yüzünü inceledim.

Biraz kilo vermiş gibiydi..

Saçları her zamanki gibi bakımlıydı ve güneş ona birazcık çarptığı için parlıyordu..

Gözleri ışıl ışıldı ayrıca güneşle birleşip çok güzel bir ton yakalamışlardı.

Dudakları önceden olduğu gibi dolgun ve kırmızıydı..

Ama gözümden kaçmayan şey dudağında yaralar olduğuydu.

Kendine zarar mı vermişti? Bir kavgaya mı girişmişti?

Peki neden iyileşmemişlerdi?

"Neden dik dik yüzüme bakıyorsun?"

Dalıp gittiğimi fark ederken gülümseyerek aramızdaki mesafeyi kapattım ve boy farkımıza baktım.

"Uzadın mı sen?"

Kaşlarını çattı.

"Konumuz bu mu?"

Tekrardan gülümsediğimde kollarını birleştirdi.

"Ben uzamadım.. Sen kısalmışsın."

Sinirlenirken gözlerimi ondan çekip şu an da yanlışlıkla ezdiği çiçeğe baktım.

"Öldükten sonra kısalıyorsak normaldir.."

Dediğimi takmadan cevap verdi.

"O zaman ben daha da uzun olmalıydım."

Gözlerimi tekrardan gözlerine çıkardığımda göz göze gelmiştik..

Bana ikimizin de ölü olduğunu vurgulamıştı ve bu nedensizce beni mutlu etmişti.

Ölü olmaktan mutluluk duyan tek kişi olarak kayıtlara geçmeliydim bence..

Belki de bu sevindiğim şey ölü olmam değil, onunla ortak bir noktam olmasıydı.

Yeni sevgililer gibi mesela...

Aynı şarkıyı sevmeleri ve ya aynı yemekten hoşlanmaları onların ortak noktası olurdu.

Ve bizim de ortak noktamız ölü olmaktı..

"Neden sırıtıyorsun? Seni öldürmeme çok mu müteşekkirsin?"

"Evet."

Dedim durmadan..

Hemen cevap vermeme şaşırmış olmalıydı ki kaşları kalkmış, gözleri kocaman olmuştu.

Yüzünün şekli değişmişti resmen..

"İstiyorsan seni tekrar öldüreyim... Önceden deneyimim oldu nasılsa. Ayrıca seni kandırabilirim de.."

Düşündü..

"Seni kendime aşık da edebilirim mesela.."

Bu sefer ben şaşkındım.

"Ne dedin, ne dedin? Tekrar mı? Ben sana ne zaman aşık oldum ki?!"

Gülümsedi.

"Sana ne zaman aşık olduğumla ilgili bir şey desem nasıl baktığını hatırlatma istersen.. Ayrıca hastanedeyken beni nasıl süzdüğünü de biliyorum..."

Kaşlarımı çattım.

"Saçmalama ve hemen git buradan. Zaten neden geldiysen?"

Hızla onu çevirip itmeye başladığımda güldü.

"Seni görmeye gelmiştim.."

Aniden heyecandan titremeye başladığımda farketmesin diye hızla ellerimi ondan çektim.

"Beni boşver! Hadi git!"

Terleyen ellerimi birbirine sürttüğümde bana döndü.

"Ama daha Jimin ve Mina gelmedi."

"Ne?!"

Dedim şaşkınlıkla.

Onlar da mı gelecekti?

Peki ne yapacaktım?

Nasıl göründüğümü bile bilmiyordum..

"Jungkook!"

Jimin'in sesini duyduğumda daha da çok heyecanlanmıştım.

Cenazeme gelen iki kişiyi görecektim şimdi..

Beni gördüklerinde heyecanlanır mıydılar?

Sevinir miydiler hayattayım diye?

Ve ya beni görünce korkarlar ve kabuslarına mı girerdim?

"Boşuna heyecanlanma.."

Jungkook gülümseyerek bana baktığında ona sorar gözlerle baktım.

O sırada Jimin ve Mina tam karşımda durmuştu.

"Hadi.."

Dedim içimden.

"Beni özlediniz değil mi? Gelin ve bana sarılın.."

Gülümsedim.

"Yaşıyorum!"

İçimden sevinç kahkahaları atarken Mina akan gözyaşları arasında Jungkook'a baktı.

"Mezarı neredeydi?"

Dedi ağlayarak.

Jungkook üstü çiçeklerle bezeli mezarımı işaret ederek konuştu.

"Orada.."

"Neler oluyor burada?!"

Diye şaşkınca sorduğumda hepsi mezarımın başına toplanmıştı.

Mina Jimin'e sarılarak ağlıyordu.

Jimin ise mezarıma bakarak sessizce gözyaşı döküyordu..

Jungkook'sa bana bakarak sırıtıyordu.

Neler olduğunu anlamak için daha çok sorarcasına ona baktım.

Sırıtarak ağzını oynattı.

"Seni göremezler.."

Şaşkınlıkla gözlerimi açtığımda devam etti.

"Çünkü sen ölüsün..."

.

.

.

.

.