VAMPİR 2✔

14. BÖLÜM

Kızarık ve şişmiş gözlerle sınıfa girdiğimde sadece bir iki kişinin olmasıyla rahatlamıştım.

Gece korkudan ağladığım ve uyuyamadığım için berbat bir hâldeydim..

Sırama gidip çantamı koydum ve sıraya uzandım.

Gerçekten çok uykum vardı...

"Dün Tzuyu'nin mezarına gitmiştik ya Jimin. Sınıfa Tzuyu'nin aynısı bir kız gelmiş."

Duyduğum sesle kalbim heyecanla çarparken yatıyormuş gibi yapmaya devam ettim.

Sahi ya..

Dün Jimin ve Mina'yı sınıfta görmemiştim..

"Abartma Mina. Ne kadar benzeyebilir ki?"

Çok.. Dedim içimden.

Görünce diliniz tutulacak..

"Sıraya kapanmış kızı gördün mü?"

Mina fısıldadığında alayla gülümsedim.

Bir vampirin küçücük bir sesi bile duyabileceğini bilmiyor muydu bunlar?

"Hey! Günaydın!"

Bana doğru seslenen sesle kafamı kaldıracağımda aniden kapının açılıp içeriye Jungkook'un girmesiyle tüm hayallerim suya düşmüştü.

Tanrım, bu çocuğun zamanlaması berbattı..

"Ah, Jungkook-an! İki gün üst üste geldin dostum!"

Jungkook-an'ı duymamla şok olurken şaşkınca gözlerimi açıp ayağa kalktığımda hepsi birden bana dönmüştü.

Jungkook normalce bakarken Jimin ve Mina şok geçirmişçesine bana bakıyordu.

Ama şuan da asıl şok geçiren kişi bendim, zaten öyle olmalıydı..

"Dün.."

Diyerek söze başladığımda Jungkook gülümseyerek lafımı böldü.

"Şimdi daha iyi misin? Dün bankta otururken sen bayıldıktan sonra Taehyung alıp seni hastaneye götürdü. İşim olduğu için yanına gelemedim."

Bu sanırım 'Dün sana söylediklerinin hepsi yalandı, gerçekler bunlar!' diyerek yüzüme bir tokat atması gibi bir şeydi..

"Jungkook-an, siz tanışıyor musunuz?"

Mina gözlerini artık ne kadar açabildiyse o kadar açmış şaşkınca olanları izliyordu.

"Tabii ki de. Onu dün hastaneye götürdüm."

Gülümsedi.

"Adı Shin Shin."

Bastırarak konuştuğunda kalbim sızlıyor gibiydi.

Bu beni kötü hissettirmişti, beni başka birinin adıyla anması..

"Her neyse.. Ne kadar çok Tzuyu'ye benziyor değil mi? Bence artık mezarına gitmeyi bırakmalısınız. Çünkü yanı başımızda tıpkısının aynısı olan biri var."

Kalbim bin parçaya ayrılmış gibi hissediyordum..

Sözlerinde hiçbir kötü söz yoktu ama beni en can alıcı yerimden yakalamış gibiydi..

Ona olan sevgimden.

"Bir şeyler mi biliyorsun An? Neden imalı imalı konuşuyorsun?"

Jimin yarı sinirli bir şekilde ellerini saçlarına götürüp düzelttiğinde ona baktım.

Saçlarını mı boyamıştı o?

"Bir şey ima etmiyorum Jimin. Ayrıca bana An diye hitap etme. Bu ismi sevmiyorum."

Jimin alayla gülümsedi.

"Peki diğerine ne demeliyiz? Sizi ayırt edebilmek için bulabildiğimiz tek yöntem bu."

Diğeri?

Sizi?

Ayırt etmek?

Ne oluyordu böyle?

Sadece 2 buçuk ay geçmişti ama 10 yıl geçmiş gibi değişik şeyler olmuştu..

"Ban An diye bahsetmeyin. Ne söylerseniz söyleyin ama An demeyin."

Ne An'mış ama..

"Tzuyu'nin intiharına sebep olan kişiyle aynı isme mi sahip olmak istiyorsun ha? Belki biz yanlış biliyoruzdur, An'a sahip olacak kişi Jungkook'tur!"

Jungkook hızla Jimin'i yakalarından tutup duvara yasladığında endişeyle yanlarına gittim.

"Ne saçmalıyorsun sen ha?! Benim Tzuyu'nin intiharıyla hiçbir alakam yok!"

Jungkook'u Jimin'den uzaklaştırmak için çabalayan ellerim yavaşça durduğunda gözlerim dolmuştu.

"Yalan.."

Dedim kısık sesle ama hepsi beni duyup aynı an da sorar gözlerle bana bakmışlardı.

"Ne?"

Jimin Jungkook'u ittirip gömleğini düzeltirken bana baktı.

Yanlış bir şey yaptığımı fark ederken zorlukla gülümsedim.

"Ah, yok bir şey.."

O sırada kurtarıcım olarak içeriye Taehyung girmişti.

Ona baktım.

Öğlen gelmesi gerekirken sabahtan gelmesi-

"Taehyung?!"

Gözlerimi kocaman açarak bir elindeki kız resmine bir de gömleğinin her yerine bulaşan kanlara baktım.

Diğerlerini bırakarak hızla yanına gittim.

"İyi misin?"

Umursamazca omuz silktiğinde bir yerinin yara olup olmadığına bakmaya çalıştım.

İzin vermeyerek beni geriye ittiğinde daha çok şaşırmıştım.

"Neden-"

"Bu kan benim değil."

Diyerek sözümü böldüğünde korkuyla ona baktım.

"Kimin.."

Gözlerim elindeki kızın resmine kayarken zorlukla yutkundum.

"..O zaman?"

.

.

.

.

.

.