"Bunu neden yapıyorsun Tzuyu?"
Kafenin çıkışına geldiğimizde Jungkook'a döndüm.
"Neyi?"
Derin bir nefes aldı.
"Kendi bedenindeyken başka biri gibi davranmayı."
Gülümsedim.
Keşke öyle bir şey olsaydı, ama şu an da benim cesedim toprağın altında böcekler tarafından yok ediliyordu..
Belki de çoktan iskelet olarak kalmıştım.
"Bu benim bedenim değil."
Gözlerini devirdi.
"Sen bilirsin."
Bir süre kapıda bekledikten sonra ona baktım.
"Gitmem lazım. Taksi bulmak zor."
"Işınlan."
Şaşkınlıkla gözlerimi açtım.
"Bunu yapabilir miyim?"
Güldü.
"Neden bir şeyi denemeden yapamam diyorsun?"
Gülümsemesine karşılık verdim.
"Tamam o zaman. Hoşçakal."
Başını salladığında gitmek için hazırlandığım sırada Jungkook'un arkasında sinsice duran Taehyung'u görmemle şok oldum.
Işınlanmamaya çalışırken bedenim beni dinlemeyip Taehyung'un evine ışınlandığında durmadan geri kafenin önüne ışınlandım.
"Jungkook?!"
Karşımdaki bomboş sokağa bakarken bağırmıştım.
Etrafa baktım sonra da kefeye girip onları aradım.
Tanrım, saniyeler içinde nereye kaybolmuştu bunlar?!
"Jungkook!"
Diyerek bağırdım tekrardan.
Taehyung her şeyi yapabilecek biriydi, kim bilir ona neler neler yapardı..
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladığında geç kaldığımı fark ederek pes ettim ve geri eve ışınlandım.
Kendimi kahverengi bahçedeki çürümeye direnen sarı ağacın yanında bulduğumda yere oturarak ağlamaya başladım.
Gitmemeliydim..
Jungkook'a biraz daha bakmalıydım veya farklı bir konu daha açmalıydım ama oradan gitmemeliydim işte..
"Jungkook.."
Sesim kısıkça çıktığında hayattan nefret etmiştim.
Daha çok çıkmalıydı sesim..
Hayatın bu büyük ve gür sesinin altında ezilmemeliydi..
"Neden benim evimin önündeki bahçedeki ağacın yanında benim dışımda biri için ağlıyorsun?"
Evin kapısı açılıp karşıma Taehyung çıktığında şaşkınca ona baktım.
"Sen.."
Hızla yanıma geldi ve beni yerden kaldırdı.
"On saattir seni bekliyorum, ama sen ağlayarak gelip seni ağlatan kişi için mi ağlıyorsun?"
Şaşkınca ona bakmaya devam ettim.
"Jungkook'un yanına neden gittin ve saniyeler içinde... Tanrım! Yok oldunuz! Ona bir şey yapacaksın diye çok korktum!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAMPİR 2✔
مصاص دماءHayat uzun ama kuşlar yok olmuş. Peki ben neden hâlâ yaşıyorum? . . . . . . . . (2. Kitaptır. Lütfen ilk kitabı okuduktan sonra okuyun.)