The Forgotten LOVE (COMPLETE)

Chapter 44

Rin's Pov

Ilang araw na rin ang nakalipas at dumatingna ang araw na may pupuntahan kami nina mama. Kinakabahan ako.

Paanong hindi ako kakabahan eh ang sabi lang naman ni mama, kina tita Myka lang naman kami pupunta. Sh*t naman oh.

"Handa na ba kayo?" tanong ni mama.

"Opo ma." sagot ni kuya.

"Ah, ma. Sandali lang po may nakalimutan lang ako sa taas kukunin ko lang." muntik ko pang makalimutan ang jacket na hiniram ko last time kay Hiro. Hindi ko pa pala nasasauli.
Bumaba na ako at lumabas na kami nang bahay kasi aalis na kami.

It's already 7 in the evening.

Mukhang doon kami magpapasko ahh. First time.

"Anong kinuha mo sa taas, Rin?" tanong ni mama.

"'Yung jacket na nahiram ko kay Hiro ma. Isasauli ko ngayon."

"Matagal nang nasa sa'yo 'yan ah. Hindi mo pa pala nasasauli?"

"Hindi pa po eh."

"Ganun ba."

Pagkatapos ay umalis na kami sa bahay. Ayaw ko talagang sumama kina mama ang kaso kailangan daw ang presensiya namin, I mean, ako pala.

Bakit?

Hindi ko rin alam. Malay ko ba kung bakit kailangan talagang nandoon ako. Kaya nga kinakabahan ako eh. Poteks naman oh.

Hindi naman nagtagal ang biyahe namin kasi nakarating din naman kami agad sa bahay nang mga magulang ni Hiro.

Nagdoorbell muna si mama. After ilang decade na paghihintay, ay mali pala kasi hindi pa nakaka-one second mula nang magdoorbell si mama ay biglang bumukas ang pinto at isang matinis na boses ang gumumbal sa amin. Hindi naman sa exaagerated pero talagang gumimbal talaga na halos humiwalay ang kaluluwa namin sa katawan namin.

"MILAAAAAAA!!! MABUTI NAMAN AT NANDITO NA KAYO! AKALA KO TALAGA HINDI NA KAYO DADATING EH!!" si tita Myka po iyan. Kasama lang naman po niya ang asawa niyang hindi malaman kung ano ang gagawin kay tita, kung pipigilan ba niya o hahayaan na lang. Minsan po iniisip ko kung anong namana nina Hiro at Kira.

"Good Evening po." bati namin ni kuya.

"Good Evening din. Hali kayo pasok."

Naunang pumasok sina mama, tita Myka, tito Kevin, kuya at sumunod si Kira.

"Pasok." at syempre, sino pa ba ang maiiwan kasama ko? Walang iba kundi siya.

Pumasok na ako sa loob at bago ko pa makalimutan ulit isasauli ko na ang jacket niya.

"Ah, Hiro, 'yung jacket mo pala." inabot ko sa kanya ang paper bag kung saan ko nilagay ang jacket niya. Kinuha niya naman sa'kin. "Salamat." nakayuko kong sabi.

"You're welcome. Ayos lang sana kung hindi mo na sinauli."

"Bakit?"

"Meron naman akon isa pa."

"Ahh."

"Well I guess, kukunin ko na lang. In case..." incase?

"Huh?"

"Wala. Don't mind me."

Pinuntahan na namin ang mga magulang at kapatid namin sa dinning nila. Nakaupo na sila at kami na lang ang hinihintay.

"Come on, let's eat." tumabi ako kay kuya at si Hiro ay tumabi kay Kira.

Nagsimula silang mag-usap-usap tungkol sa companya at kung anu-ano pa.

Maya-maya pa'y nagtanong na si kuya.

"Uhm, tita. Bakit niyo po paala kami inimbitahan dito?" salamat naman at naisipan ni kuya magtanong. Ang buong akala ko pa naman eh, hanggang mamaya puro business lang ang pag-uusapan nila.

"Ok, since nagtanong na rin lang si Kenzie, sasabihin ko na." kung hindi pala nagtanong si kuya, makakalimutan ni tita Myka ang sasabihin niya. Gosh. "I invited you here because I have something to tell you. Most especially you, Rin."

"Ako po?" sa'kin?

"Yes."

"Uhm. Ano po iyon?" ba't ako kinakabahan?

"I know that you might not like this idea of mine-"

"I'm in." singit ni tito. Huh?

"-fine, hon. Our idea but I'm hoping that you will like it."

"Ano pong ibig niyong sabihin?"

"I want you to marry my son, Hiro."

'Marry my son, Hiro.'

'Marry my son, Hiro.'

'Marry my son, Hiro.'

'Marry my son, Hiro.'

'Marry my son, Hiro.'

'Marry my son, Hiro.'

What?

"P-po?/What?/Ano po?" sabay na sagot namin ni Hiro at kuya Kenzie.

"I want you to marry my son."

Tiningnan ko si Hiro kung ano ang reaksyon niya at para malaman ko rin kung may alam ba siya o wala.

Nang mapagtanto ko na wala, binalik ko ang tingin ko kay tita Myka.

"A-ano po k-kasi..."

"I'm sorry if it shock the hell out of you." the hell out me? Hell, it really shocked the hell out of me. Sinong hindi?

"What is this mom?" hindi makapaniwalang tanong ni Hiro.

"I'm sorry, son."

"Ma, may alam ka ba dito?" narinig kog tanon ni kuya kaya napatingin ako sa gawi ni mama.

"I agreed to it." sabi lang ni mama. Napabunton hininga si kuya sa sagot niya.

"I can't believe this." sabi ni kuya saka naghalukipkip. "It's not that I don't like Hiro for Rin, hell, I do like him for her but don't you think, na pinangunguhanan niyo sila?" depensa ni kuya sa'min.

"We know and we're sorry for that but let me tell you something. A story before you, the four of you came in our lives."



Myka's Pov

***Flashback***

Back when we we're in our childhood. Me and Mila are bestfriends. We've been together all the times.

Nakaupo kami sa ilalim ng puno. Dito ang paborito naming tambayan tuwing break time ay pagkatapos naming kumain.

"Myk kahit na magkaroon tayo nang sarili nating pamilya sana magkaibigan pa rin tayo ha?"

"Syempre naman, Mil. We will still be friends. Hmpt. Ako lang naman ang kasama mo palagi at ganoon din ako tsaka, maswerte ka kasi may dyosa, matalino at sexy kang bestfriend no." biro ko.

"Haha! Oo na. Ikaw na ang lahat." natatawang sabi ni Mila. Maswerte ako at siya ang maging kaibigan ko. Napakabait niya.

"Mil, ano kaya kung magakaanak tayo."

"Ano?"

"Kapag babae ang anak mo at lalaki sa'kin, ba't di natin pagkasunduin?"

"Ikaw talaga, Myk."

"Seryoso ako."

"Excited ka."

"Ano?"

"Hmm? Pwede rin."

"Yes! Deal na yab ha?"

"Paano mo naman malalaman? At paano kapag puro babae o di kaya'y lalaki ang anak natin?"

"Huwag nega! Mangyayari 'yan!"

"Sigurado ka diyan ah?"

"Talaga!"

"Paano mangyayari 'yun?"

"Ai, inosente ka, Mil, ah?"

"Hmm? Hindi naman masyado."

"Huwat? Mila? Kailan pa?"

Imbes na sagutin ang tanong ko ay tumawa lang siya.

"Kailan kaya natin sila ipagkakasundo?"

"Excited ka talaga, Myk. Wala pa nga eh."

"Pinaghahandaan lang."

"Hmm? Maybe when they got 20?"

"Pwede rin. Sige when they got 20."

***End***

"Kaya pinagkasundo namin kayo. I'm sorry." sabi ni tita Myka. Pagak akong napangiti.

"But this is what we also want to happen." sabi naman ni tito Kevin.

"So, it's an arrange marriage? For me and Rin?"

"Yes."

"I can't believe this."

"We think it's already the right time for you both."

"Pinapangunahan niyo po kami."



Mila's Pov

"Pinapangunahan niyo po kami." sabi ni Rin saka tumingin sa'min. Seryoso. Walang emosyon. Ayaw kong makita ang ganitong ugali ng anak ko. Kaya nga nang sabihin sa'kin ni Myka na sasabihin na niya sa Christmas ang napagkasunduan namin dati ay mayroon parte sa'kin na umaayaw dahil kilala ko ang anak ko. Mana sa'kin ang ugali niyan.

"I-I'm sorry that we have to do this." maski na si Myka ay magulat sa pag-iiba ng mood ni Rin.

"Excuse me." sabi ni Rin saka tumayo.

"Anak." tawag ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. Dire-diretso lang siya sa paglalakad.

"Ako na, ma." pigil sa'kin ng anak kong si Kenzie nang akmang tatayo na ako. "You know her." at tumayo na siya.

"Magpapahangin lang ako. Excuse me." sabi naman ni Hiro saka tumayo.

Sandali kaming natahimik.

"Mali ba ang naging desisyon ko?" tanong ni Myka.

"Partly, yes." sagot ko.

"Sana pala hindi ko na lang tinuloy."

"Nangyari na, Myk."

"Ang hard mo sa'ki , Mil, ha?"

"It's not wrong that we want them together but what we did was wrong. Pinangunahan natin sila. I admit, I was wrong too by agreeing with this."

Sandaling katahimikan ang namayani sa'min.

"Are you blaming me?" kapagkuwan ay tanongn niya.

"If I blame you, parang sinisisi ko na rin ang sarili ko. So, no. Kahit na alam kong mali."

"Kaya nga mahal kita, Mila, eh! Payakap nga!"

"Yuck! Diyan ka yumakap sa asawa mo." sabi ko na parang nandidiri pero ang totoo ay para akong matatawa. Parang dati lang. 'Nung nasa highschool kami.

***

A/N: ito na po!! Hintayin niyo lang ang chapter 45 ha? Haha. Cp lang kasi ginagamit ko. Haha.