Heriya:The Lost Magical City

CHAPTER 37 HURT

CELESTINE'S POV

Tinanghali na ako ng gising kanina dahil sa madaling araw na akong inihatid ni Eithan.

Nakakapanibago lang ang mga kilos ni Migo. Para siyang umiiwas saakin...

"Sumunod ka nalang mamaya sa labas pagtapos kana" sabi ni migo ng hindi manlang ako nililingon.

Alam kong may problema siya hindi konga lang alam kung saakin ba o kanino.

Hindi ko pa natatapos ang pagkain ko ngunit iniwan ko yon at sinundan si migo. "Migo!sandali lang"

Tumigil naman siya sa paglalakad at hinarap ako. "Ang bilis mo naman atang kumain?" Ganun padin ang tono ng boses niya.

Lumapit pa ako ng konti sa kaniya."Galit kaba sakin?" Yon lang ang nahugot Kong sasabihin sakaniya.

Dahil sa hinihingal pa ako napahawak ako sa tuhod ko.

"Bakit naman ako magagalit sayo?"

Napairap ako sa kaniya. Ay kanino sya magagalit?sa multo? Duhh wala kaya non

Nang makahinga na ako maayos ay tumayo na ako."don't me migo,kilala kita"

Yeah kilala ko talaga siya,dahil sa ilang bwan na naririto ako sa puder nila ay lagi ko siyang kasama.

Tumalikod siya saakin. "Don't mind me. I'm fine" gusto ko na siyang batukan non,sakin pa talaga nagsinungaling e.

"Migo....."

Hindi naman kase talaga siya okay,ramdam ko yon at nakikita sa kaniya.

Hinarap niya na ako,at ang kaniyang Mata... Puno ng lungkot.

"A-anong nangyari m-migo? Bakit kaba malungkot?"

"Celestine,nothing hurts more than realizing that he meant everything to you and you meant nothing to her."

Nakaramdam ako ng kakaiba sa sinabi niya. "S-sino ba s-sya?"

"No other than you celestine!" Halos mangilid na ang luha ko. Ako pala,kaya pala umiiwas siya saakin.

"K-kaya ba umiiwas k-ka sakin ganun?"

"Definitely yes! I'm fucking in love to you and you fucking in love to Eithan!"

Sa gulat ko sa sinabi niya ay napahawak ang kamay ko sa bibig ko.

Lalapitan ko sana siya ng bigla niyang itinaas ang kanang kamay niya hudyat na wag akong lumapit.

Kinagat niya ang kaniyang ibabang labi na alam Kong kaya niya ginawa ay dahil sa pinipigilan niya ang kaniyang pag iyak.

"I-im s-sorry" tanging nasambit ko habang patuloy parin sa oangingilid ang luha ko.

Mas lalo pa akong nakaramdam ng lungkot ng makita siyang umiiyak na. Tumutulo na ang kaniyang luha. Isinandal niya ang ulo niya sa pader.

"Pinigilan ko na nung Una ang sarili ko celestine dahil alam ko nung Una palang na Malabo mo naman akong magustuhan pabalik."

Sa pagkakataong yon ay marahan na ang kaniyang boses.

"And fuck! Sobrang sakit na makita kayo kagabi ni Eithan na magkasama at nag aminan ng feelings sa isa't is a. Am I stupid right?"

Gusto ko na talaga siyang lapitan pero alam Kong hindi siya papayag.

Humarap na siya saakin. "God knows how I wanted to be okay,but fuck! I guess it won't be happen. Because it still hurt....."

Napaka tanga Kong tao! Wala manlang akong magawang paraan para mapagaan ang loob ni Migo. Damn I'll cursed my self!

Umalis na si migo ng diko namamalayan. Hindi ko naman na nagawang sundan siya dahil mas kailangan niya ngayon na mapag isa.

Lumabas ako ng bahay na umiiyak. Ngunit mabilis ko yong pinunas dahil ayokong makita ako ng iba na umiiyak.

Tumakbo ako ng tumakbo,hindi ko alam kung saan ako papunta,basta kailangan ko ngayon ng makakausap.....

"Celestine!" Napatingin ako sa brasong pumigil saakin,hindi ko kase agad na naramdaman ang paghawak niya sa braso ko.

"Kanina pa kitang tinatawag kaso malalim ata ang iniisip mo at dimo ako narin-"

Niyakap ko si Eithan,ang bigat ng kalooban ko ngayon. Nasaktan ko si Migo. Nasaktan ko ang kaibigan ko.

"What happened?"

Tanong ni Eithan habang magkayakap parin kami at hinahagod ang likod ko. Hindi ko kasi mapigilang hindi maiyak. Masama ang loob ko sa sarili ko dahil sa nasaktan ko si migo.

Panay parin ang pag iyak ko. Hinigpitan ko labg ang yakap kay Eithan.

Pagkatapos non ay iniharap niya na ako sa kaniya at pinunas ng dalawang kamay niya ang luha sa pisngi ko.

Dinala niya ako sa isang malilim at malaking puno. May upuan doon na kasya ang dalawang tao,may mga tao rin na naririto ngunit busy sila sa kanilang ginagawa.

Nakayuko lang ako habang si Eithan iniintay lang na magsalita ako.

"Eithan? Am I selfish?" Wala sa sariling natanong ko kay Eithan.

Makasarili ba ako kasi hindi ko manlang nagawang Alisin ang lungkot kay migo dahil may part saakin na natatakot ako? Natatakot na balewalain niya ako at itapon ang pagkakaibigan na aming nabuo.

Muli akong nakaramdam ng yakap mula kay Eithan,at muli ay napaluha nanaman ako sa lungkot.

"You're not selfish celestine,sadyang darating at darating sa puntong magmamahal tayo ng isang tao na hindi natin alam kung mamahalin din ba tayo o hindi,na basta na lang tayo pupusta sa mga barahang walang kasiguraduhan. I mean darating sa bawat isa ang pagkakataong magmamahal tayo ng isang tao tapos masasaktan tayo kasi malalaman nilang hindi nila tayo gusto."

Eithan said to me. I can't help it but to cry.

Muli nanaman akong iniharap ni eithan sa kaniya at pinunasan ang luha saaking mga Mata.

"Shh. Magiging okay din ang lahat.  Basta sa ngayon bigyan mo muna ng time si migo." Pagkatapos niya yong sabihin ay he kissed on my forehead.

Naguguluhang tumingin ako sa kaniya. Pano niya nalaman?

"How did you know?" I asked to him.

Unti unti naman na nagform ang ngiti sa kanyang labi. "Nakita ko kayo kanina at narinig,muntik ko nanga sugurin si migo dahil sa pagsigaw niya sayo"

Ngumuso pa siya.."ikaw talaga.."

Niyaya naako ni Eithan na maggagala daw muna saglit. Ipapakita niya raw saakin ang mga abalang taga pelison. Malapit na kasi ang Festival ng bayan nila kaya ngayon palang ay pinaghahandaan na talaga nila.