Heriya:The Lost Magical City

CHAPTER 12 ILLUSION

CELESTINE'S POV

"At para sa Una mong Training ako ang magsisilbing kalaban mo." Damn! Bat siya pa? Wag niyang sabihing gusto talaga niyang lumabas ang nakubli sakin. No!

"Per-"

"Wala ng pero pero ms.primo basta ang gusto ko lamang sana ay gamitin mo ang lakas mo at wag yon itago. Dahil hindi ako magdadalwang isip na ipakita rin ang akin na maaaring makapanakit sayo."

Lumunok ako ng malalim. Mukhang hindi siya nagbibiro.

"Okay. Let's start."

Ilang beses ata akong nagmura na hindi ko naman ugali. At nagagawa ko lang yon pag nabibigla o kaya galit na galit.

Mabilis akong lumayo Kay Mr.deleon ng makita ang mapuputing usok sa kaniyang likod.

Anlakas ng kabog ng dibdib ko,hindi ko magawang tingnan. Napakalaki niya,at kung hindi ako nagkakamali,isang titan ang kapangyarihan niya.

Akmang aatakihin na niya agad ako ng ipwesto ko ang kamay ko at ang palasong hawak ko.

Tumatagiktik ang pawis ko. Bakit ganito hindi ako makapag concentrate dikagaya nung ako lang.

Imbis na bitawan ko ang palaso ay tumakbo ako. Damn celestine! Anong ginagawa mo!

"Oh come on ms.primo,lumaban ka wag kang tumakbo." Panghahamon ni Mr.deleon saakin.

Bakit ba? What's wrong with me? Bakit diko magamit ang apoy na pinaghandaan ko pa noon.

Sa pagtakbo ko ng pagtakbo ay natigilan ako. Nakikita ko sila na paparating,I miss them so much. Gusto ko silang yakapin,si ina rica at arah.

Tatakbo sila papunta sa direksyon kung asan ako. Namimiss ko na mga ngiti nila.

Napamura akong muli nung walang habas na dinakot ng titan ang mga kapatid ko habang si ina ay iyak ng iyak.

Naririnig ko pa ang pagtawag nila arah at rica sa pangalan ko at maging si ina ay umiiyak at nagsasabing iligtas ko sila.

"Ate celestineee!" Tawag nilang sabay saakin "tulungan mo kami" halos iyak na nila ang naririnig ko.

Tiningnan ko si ina kahit nasa malayo ako sa kanila."Please anak,iligtas mo sila."

Nakaramdam na ako ng pag iinit sa katawan ko. Wala na akong pakialam kung ano mang oras ay lumabas na ang hinahanap nila. Basta ang gusto ko ay mailigtas sila arah at rica.

Inayos ko ang aking palaso,itinutok ko iyon sa titan na nasa malayo ko. Naramdaman ko na ang pagsanib ng apoy sa palasong hawak ko.

I will save you Ricaand arah,just wait me. Wait ate celestine.

ELLA'S POV

Diretso lang ang tingin namin Kay Celestine,mukhang napasailalim na siya ng illusion na ginamit ni Mr.deleon and for me that's bad. Ginamit niya ang pamilya ni celestine para lang ipakita at ilabas ni celestine ang kapangyarihan nito.

Tatayo na sana ako para pigilan si Mr. Deleon dahil delekado ang ginagawa niyang pagpipilit na mailabas ni celestine ang kapangyarihan niya ng biglang magsalita si ina na diko na pansin na kasama si ama na serysong na nonood Kay celestine sa loob mg field.

"Hayaan mo muna si Mr.deleon ella,alam niya ang ginagawa niya." Sabi ni ama na seryoso padin nanakatingin.

Nilibot ko ang paningin ko,at dahil maraming nagtetraining ngayon ay talaga namang takaw pansin si Celestine.

Lahat sila inaabangan ang kapangyarihan ni celestine and too bad kasi halos mapakiramdaman ko ng delikado yon saamin at lalo na sakniya.

"I told you Hubert,hindi siya pangkaraniwang lang na tao. Hindi lang apoy ang kaya niyang ilabas." Dinig Kong salita ni ama.

"At ano? Ipagpipilitan mo nanaman ba na siya ang batang nawawala noon sampung taon na ang nakakalipas?" Hindi ko maiwasan hindi makinig sa kanila.

Nawawalang bata?sampung taon na?

"Bakit? May posibilidad na siya nga yan at walang duda." Ama

"Oh common,nandun tayo nung mga panahong nagkakagulo sa Heriya. Nung nasusunog ang bayan na yon." Napalingon ako Kay Tito Hubert.

"Oo. At nandun din tayo ng maabutan si arman na naliligo na sa sarili niyang dugo." Ama

"At maliwanag din naman ang lahat na ang hawak niyang bata noon ay ang anak niya."

Naiirita ako sa pagtatalo nila ama at Tito Hubert. Masyado atang pribado ang pinag uusapan nila Kay bat sila dito pa nag uusap?ts.

"H-hindi maaari"

Dinig Kong salita ni migo na nasa katabi ko na katabi ni aina. Napatingin ako sa loob ng field,Shit! Si celestine!

( AN : Chapter 12 na puuu. Hihi. Thankie po sa mga nagbabasa. Sobrang appreciated po. God bless us all )