Heriya:The Lost Magical City

CHAPTER 27 THE LOST MAGICAL CITY

CELESTINE'S POV

Inabutan na kami ni Eithan ng umaga sa malaking punong pinagtigilan namin kagabi. Napagpasiyahan niyang huwag na munang umuwi at nang sabihin kong ako nalang ang uuwi ay hinarangan niya ako gamit ang kapangyarihan niya.Bad!

"San ba tayo pupunta at kanina pa tayong lakad ng lakad?"

Usisa ko sa kasama ko. Wala kasi akong kaideideya sa mga pinagagawa niya at basta basta na lang ako isinasama.

Base sa mga nakikita ko ay malayo na ang naabot namin ni Eithan. Nasa dulong bahagi na ata kami ng bayan ng Pelison. Nadagdagan nanaman ang kasalanan niya.

"Were here."

Irita akong tumingin Kay Eithan. Bwesit siya,pagod na pagod na ako kakalakad at siya ay parang wala lang. Urghhh!

Sa harapan namin ay may isang maliit na gate at kasya lamang siguro kami ni Eithan.

Nakita kong lumusot na siya sa gate na yon samantalang ako ay naiwan dito na pagod na pagod.

"Hey!let's go,wag kanang umarte jan!"

Myghadd! Pigilan niyoko!mamaya ay mabatukan ko na ang lalaking toh!

Walang ganang naglakad ako papunta sa pintuan kung nasan siya."Alam mo Eithan mas mabuti pa sigurong iuwi mo na ako,ako na lang bahala sa kanilang sabihin na wag kang parusahan dahil sa-"

Halos magmura ulit ako dahil nawala na agad sa paningin ko si Eithan."San ba yon nagsususuot?" Tanong ko na malamang ako lang ang nakakarinig.

Tiningnan ko ang buong paligid,isa yong simpleng lugar na walang bahayan at tanging puno lamang ang nakikita ko.

"Nasa dating bayan tayo ng Heriya." Shit! Napatalon ako sa gulat."bakit ba bigla bigla kanalang sumusulpot?kabote ka ba?" Mahina siyang tumawa kaya napairap nalang ako."Next joke"sabi niya at nag umpisa ng maglakad.

Sunod lang ako sa kaniya ng sunod. Iginagala ko rin ang aking Mata sa buong paligid. Its looks like a scary forest like sa mga nababasa at nakikita mong mga horror movies or stories.

"Ito ang bayan mo Celestine" natigilan ako sa paglalakad at tiningnan lang si Eithan na dirediretso sa paglalakad at di ata ako nakitang huminto.

Bayan ko? Ibig sabihin ito ang Heriya? Pero bakit walang mga nakatira?

Sinundan ko na lang si Eithan sa paglalakad. "Wala nabang mga nakatira rito?" Tanong ko sa kaniya habang naglalakad kami.

Sa pagkakataong ito ay siya naman ang huminto at nagsalita ngunit diretso parin ang tingin niya."Iniintay ka nila"

"Ha?"

Ilang beses na nag echo sa utak ko ang sinasabi ni Eithan na iniintay ako nila. Ibig sabihin may mga nakatira nanga dito? Pero paano? Saklaw parin ba sila ng magical city?

"Teka lang Eithan,ibig mo bang sabihin may tao rito at mga nakatira rito?"

Tumingin na siya saakin at sa dinasinasadya ay napaatras ako. Marahil ay naiilang parin ako sa kaniya dahil sa mga pinagagawa niya kagabi.

"Meron na,kababalik lang nila dito nang malaman nila na buhay ka ay nagkaroon sila ng lakas ng loob na bumalik sa kanilang bayan. Ilang taon din ang itinigal nila sa iba't ibang bayan dito sa magical city" pagkatapos ay tumalikod na siya.

Habang ako ay isinisiksik pa sa utak ko ang mga sinasabi niya.Bakit kaya ako dinala ni Eithan dito?

"Saklaw parin ba sila ng magical city?"

"Yes"tipid niyang sagot.

Sa paglalakad namin ay unti-unti akong nakakakita ng bahayan,at ang iba ay ginagawa palang nila. Ibig sabihin kararating lang talaga nila.

May mga tao na akong nakikita,at nakikita rin nila ako,kame ni eithan."S-siya na ba yan?" Dinig Kong tanong ng isang babae sa katabi niya.

Hindi ko magawang lumingon dahil nahihiya ako. Nahihiya ako sa kanila dahil ako nalang pala ang iniintay nila para makabalik sila sa bayan na dapat ay amin.

" Eithan,Napadalaw ka? At sino yang babaeng kasam-C-celestine?" Nilingon ko agad ang lalaking kaharao ni Eithan. Pagkatapos ay nginitian iyon."Hello po"bati ko.

Pinapasok kami ng lalaki sa kanilang bahay. Ang ganda ng kanilang loob at ang linis tingnan. "Maupo kayo"

Simula ng dumating kami dito ni Eithan ay nakaramdam ako ng pagkapanatag. Parang ang gaan sa pakiramdam na nairirito ako.

Nahuli kong nakatingin si Eithan saakin dahil katapat ko lamang siya. Agad naman niya yong in I was nang makitang nakatingin ako sa kaniya.

May dalang tray ang lalaki na may laman na tubig at baso at may cookies rin na naroroon.

"Anong sadya niyo at naparito kayo? Hindi ba delikado para Kay Celestine na ilayo mo siya sa bayan niyo Eithan?"

Umayos pa ng pagkakaupo si Eithan habang ako ay dumampot ng cookies. Namiss ko ito,dati rati ay ipinagbebake niya ako nito at..... Shit! Nakakita ako ng isang image ng magandang babae na masayang kasama si ama na nagbebake nito at binibigay saakin.

"Celestine are you okay?" Eithan asked. Tumango nalang ako sa kaniya. Sino siya? Hindi naman Malabo ang imaheng nakita ko sa isip ko dahil nakita ko ang itsura niya. Hindi kaya....

"Bibisitahin lang sana namin ang puntod ni Mr. And Ms. Primo" nakatayo na si Eithan ng makita ko.

"Sure! Sasamahan ko kayo" masiglang sabi ng lalaki. Lumapit siya saakin at iniaabot ang kaniyang kamay. "Ako nga pala si Hulyo,isa ako sa mga kaibigan ng iyong ama. Ikinagagalak ko na makita kita gayong nung huli kong nakita ka ay maliit kapa at karga ng iyong ina."

ngumiti naman ako sa kaniya bago nagpakilala at nakipagkamay sa kaniya.

Hindi rin kami nagtagal sa bahay nila mr.hulyo. "masaya ang mga taga Heriya dahil nakabalik ka celestine." Kahit na nakatalikod siya ay kita ko ang pagkaseryoso niya.

"masaya din po akong makabalik dito."

Nang malaman kong sa puntod nila ama kami pupunta ay nakaramdam ako ng pagkakaba na hinaluan ng pagkaexcited. After so many years,makikita ko siya pero sa puntod na niya.

"Andito na tayo" Halos Dina ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Binigyan ako ng space nila mr.hulyo at ni Eithan.

Nanginginig ang buo Kong katawan. Nakita ko na muli siya at kasama niya ang babaeng nakita ko kanina lang sa isip ko.

"Dito namin sila inilibing kasama ang iba pang mga taga heriya na nasawi dahil sa pangangahas ng nga taga neridas na pagsalakay sa ating bayan"

Lumapit na ako,naramdaman ko na ang pangingilid ng luha ko. Napaluhod na lamang ako sa nakikita ko ngayon. Ama....ina....

Tinitigan Kong maigi ang larawan nila ina at ama. Hindi nga maipagkakaila na kamukha ko si ina. May isa pang larawan kung saan kaming tatlo ay samasama,karga ako ni ama habang sa ina ay nakayakap saamin.

"Patawad celestine,hindi namin alam na hindi mo pala naaalala ang iyong ina dahil nagamitan ka ng salamangka ng kinilala mong ina." Bigla Kong naalala sila ina,rica at arah. Ano kayang ginagawa nila ngayon...

Tumayo na ako mula sa pagkakaluhod ko at pinunas ang luha ko. "Ang akala rin naming lahat ay nasawi ka kasama ng iyong ama kaya Hindi nanamin binalak na bumalik dito ngunit ng malaman namin na buhay ka ay wala na kaming sinayang na oras at bumalik na kami rito."

Kailanhan ko ng matapos lahat...kailangan ko ng makabalik dito....kailangan ko ng maibalik ang kapayapaan sa bayan na binuo ng ama at ina ko..kailangan ko na......