Academy Magica Coloris

Chapter 57: Black Feather

Cassandra's P.O.V.

Where am I?

Inikot ko ang paningin ko. Nakahiga ako sa puting kama. Nasa hospital ba ako? No, I'm not.

Nasa isang silid ako na puro puti ang pader, may mga nagliliparan na kung anong bagay na iba-iba ang kulay. Seriously Cass, they are little fairies. You're noob.

Wait, bakit ako nandito? Ang huling natatandaan ko nasa batis kami nila Yvon... tapos... Shit! Si Yvon nasaan?!

"You're awake," someone said inside the room.

That voice... It's really familiar. Hindi ako pwede magkamali. Tiningnan ko kung saan nanggaling ang boses. Nakatayo ang isang magandang babae sa sulok ng puting silid.

"Mo... mommy," bakit nandito si mommy?

Ngumiti siya saakin. "Oh darling, I miss you."

Nanaginip ba ako? Bakit nandito si Mommy? Hindi ba wala na siya? Wala na sila ni Daddy.

"You're not my mother!" I shooked my head.

She's an impostor! She's the Dark Spirit. Ginagamit niya lang ang itsura ni mommy para malinlang ako.

"No darling, ako 'to," she calmly said. Lumapit siya saakin, kaya umatras ako sa kamang inuupuan ko.

"No you're an impostor! Dark spirit ka!"

Tumawa siya ng mahina. Bakit siya tumatawa?!

Umupo siya sa kama. Kinuha niya ang kamay ko, "Tell me if you feel that I'm not your mother Cassy."

When I felt her touch, hindi ko mapigilan mapaluha. She's my mom! She really is.

"But... but how? Hindi ba wala na kayo?"

"That's true, namatay na kami Cassy, pero hindi ka ba masaya na nakikita ako ngayon?" malungkot na tanong niya.

"No mommy," agad akong umiling. All I wanted is to see her and dad again. "But where's dad? Bakit ikaw lang ang nakikita ko? Paano kita nakikita? Patay nadin ba ako? Nasa heaven na ba ako?" dirediretsyo na tanong ko.

"Easy darling," lumawak ang ngiti niya, "I really miss you, na miss ko yang pagtatanong mo na parang natataranta kapag may gusto kang malaman. You never change my little Cassy," pinunasan niya ang luha ko.

"I miss you too mommy."

Niyakap niya ako, and I hugged her back. I cried and cried. Hindi ko inaasahan na dadating ang panahon na makikita ko ulit si mommy.

"Patay na ba ako mommy, kaya nakikita kita?"

Humiwalay siya sa pagkakayakap saakin pero hawak parin niya ang kamay ko.

"You're not darling, pero kung gusto mong manatili dito pwede naman. You can live here with me Cassy," she smiled.

Pwede ko siyang makasama dito? Para akong nabigyan ng panibagong pag-asa sa sinabi niya.

"Really mommy? Kahit forever na akong nandito okay lang?"

She nodded, "Kung gugustuhin mo."

Of course I would! Bakit hindi? Pero... bakit parang may mali?

"Asan si Daddy bakit ikaw lang?"

Her smile vanished, napalitan ng lungkot and mata niya, "He's not here Cassy, but Yselle is also here. Dito na kami nagiistay simula ng mamatay kami."

"Yselle? Matutuwa si Yvon at Kaye 'pag nalaman nila na nandito din si Auntie Yselle," I said happily.

"They can also stay here Cassy, pero hindi mo maaring masabi sa kanila kung mananatili ka dito."