We've been walking for almost five hours but we still haven't see any one of them. Akay-akay padin ni Axelle si Via dahil sa hindi niya mailakad ng maayos ang binti niya. Her left legs is swollen.
"Haist asan na ba sila? Gutom na ko," bulong ni Axelle pero rinig naman namin.
"Let's get fruits," turo ko sa mga prutas na nadadaanan namin.
"We didn't know if those fruits are safe," Ashton said without looking at us.
Mas okay na ngang magutom kesa malason sa mga prutas na 'to.
"I have foods in my bag," nanlalambot na sabi ni Via.
"Foods? As in marami?" nagliwanag ang mukha ni Axelle dahil sa sinabi ni Via.
"Sobra sobra para saakin but for all of us kulang ang dala ko, pwede bang magpahinga muna tayo kahit saglit lang?"
"She's right, let's take a rest even just for a moment," I said.
Axelle nodded while Ashton said nothing but he also stopped walking. Inalalayan ni Axelle umupo sa damuhan si Via saka siya umupo sa tabi nito. Tumabi ako kay Via, kinuha niya ang bag sa likod niya saka binuksan. Malaki ang bag niya katulad ng saamin. Bag na pang hiking. Nilabas niya ang isang bagay na nakabalot sa foil. Pagbukas niya may nakalagay na sampung sandwich doon na ang bawat isa ay may nakabalot na tissue. Inabutan niya ako ng isa.
"Here," she smiled, "Hindi ko alam kung magugustuhan niyo ang palaman niyan. Pero 'yan kasi ang lagi kong kinakain kaya 'yan ang dinala ko."
Kinuha ko ang inabot niyang sandwich, "Thanks."
Inabutan niya din si Axelle.
"Aw, I think kulang ang isa saakin," nakangiting saad ni Axelle saka tinanggap ang isa.
Tumawa naman si Via, "Pwede pa kayong kumuha kung gusto niyo pa. Pero that sandwich isn't like the normal sandwich."
Tiningnan ko ang sandwich kulay brown ang ginamit niyang tinapay, matambok ito. I bite small amount, the taste is bitter pero masarap naman. Para siyang siniksik na gulay at mabigat sa tiyan.
"Ayaw mong umupo?" tanong ni Via kay Ashton na hanggang ngayon ay nakatayo, pinanood lang kami.
He shooked his head and doesn't say anything.
"Just seat, you need to gain some strength para kapag naglakad ulit tayo," I told him.
Hindi sumagot, pero umupo naman siya sa tabi ni Axelle. I didn't expect that.
Inabutan siya ng isang sandwich ni Axelle. Tinanggap naman niya 'yon saka inumpisahan kainin. I can't help to smile just a little. Pero agad kong pinigilan mapangiti. Sometimes nakakapanibago kapag gumagawa siya ng mga bagay na hindi ko ineexpect sa kanya. Malalaki ang kagat niya sa tinapay.
"May dala din akong isang malaking tupperware ng rice and also two big tupperware ng ulam..." nilabas niya yung pinaglalayan ng ulam.
Yung isa ay gulay na may halong meat, habang yung isa ay isdang nilagyan ng vinegar... amoy na amoy kasi yung suka ng buksan niya. Hindi iyon paksiw na pagkain sa mundo ng mga tao. Ang dala niya ay parang kinilaw.
"Girl scout ka Via," Axelle said while smiling.
"Madalas kasi kami mag hiking nung nasa mortal world kami, so nakasanayan ko na magdala ng mga ganyan."
Nagkwekwentuhan lang sila ni Axelle habang ako kumakain lang at pinakikinggan sila. Axelle is the type of guy na madaling pakisamahan.
"How about you Yvon, ano ang pinagkakaabalahan mo sa mortal world?"
BINABASA MO ANG
Academy Magica Coloris
FantasiYvon Hisako S. San Agustin, ayan ang kanyang pangalan. Tinanggap man niya ng buo sa kalooban ang dalawang mabigat na responsibilidad, bilang Yvon Hisako San Agustin at Gem-Prinzessin de Mafia, dahil iyon na ang kinagisnan niya. Ngunit papaano niya m...
