Academy Magica Coloris

Chapter 62: Tyle

Sinusuklay ko ang buhok ko na ngayon ay may highlights ng brown sa bandang likod katabi ang ilang buhok ko na may kulay pula. It's been three weeks and three days since we went here. The three girls already found out who they really are. And still me... I don't know who am I?

I still have four days to know if ever I have a powers. Ugh! Really Yvon, nakikipowers ka na ngayon?

Kahapon ako nagising, sinabi nila na si Ashton ang dahilan kung bakit nandito padin ako. Si Axelle ang dahilan kung bakit namatay ako pero siya din ang dahilan kung bakit ako nabuhay ulit. I want to thank Ashton, lalo na nalaman ko na siya ang dahilan kung bakit ako nabuhay pagkatapos ng mangyari nung Duel Battle namin ni Arami Hikaru. Siya pala ang nagligtas saakin nung mamatay na ako... o namatay na ako noong pagkatapos nung Duel battle?

Siya din ang nagligtas saakin nung halos patayin na ako ni Arami Hikaru gamit ang mga sanga na sumakal saakin.

He saved my life twice.

I badly want to talk to him but I didn't have the chance. Simula ng magising ako kahapon hindi ko siya makita. Hindi daw alam ni Cass, kahit nga sila Via at Mia. Ang mga lalaki naman halatang alam pero ayaw lang saakin sabihin.

Natigil ako sa pag-iisip ng may pumasok sa kwarto.

"Hey," pag-uumpisa ni Axelle, umupo siya sa katapat kong kama.

Tinigil ko ang pagsususklay ng buhok. Hinintay ko ang sasabihin niya.

"I want to apologize for almost killing you, I mean... for killing you."

"It's not your fault to lost control. You already apologize before our battle began, but also I want to thank you for saving my life."

He smiled genuinely, "O god knows how I hate myself, but thanks for accepting my apology."

"Level ano ka na?" I asked him, making conversation.

"Level nine, alam mo ba kung gaano kahirap makatungtong sa stage na 'yon? Pero dahil sa nangyari sayo talagang binuhos ko ang lahat para magawa iyon."

"Isang level na lang makakabalik ka na ng safe sa academy," ipinagpatuloy ko ang pagsusuklay.

"Kami na nga lang ni Airos ang nagsasanay hanggang ngayon. Kahapon natapos ni Mizu ang level ten. Si Ash naman nung isang araw pa," natigil siya bigla ng nabanggit ang pangalan ni Ashton.

"Where is he Axelle?" seryosong tanong ko.

"I can't tell you right now Yvon, ang importante matapos mo muna ang pagpapalabas ng powers mo. Galingan mo..." he's smiling saka tumayo, "Good luck!"

"Thanks," I said, pinanood siyang maglakad palabas ng kwarto.

Ngayong araw na 'to ay susubukan ko ulit maipalabas ang kapangyarihan ko kung meron man. Sinigurado na ni Lolo Alejandro na magiging safe na ako.

"Gem..."

Isang tao lang sa mundo na 'to ang tumatawag saakin niyan. Inangat ko ang tingin sa kanya.

"Mizu."

Umupo siya sa kamang inuupuan ni Axelle kanina.

"Kamusta na ang pakiramdam mo?"

"Well fine, thank you for asking."

"Actually that's not what I came here for. Well I do want to know if you're fine but I want to say something," nahihiya siyang ngumiti.

"What is it?"

"When the moment you died, I was there... standing and feeling useless."

"You're not useless Mizu, why do you felt that way?"