Academy Magica Coloris

Chapter 56: You're Saved

The light from the sun woke me up. It's already morning, I didn't notice that we had passed the night by sleeping against this hard rock.

"Cass," my voice is broken. Maybe because of the effect from the wolf's bite.

"Aw, why do I feel groggy?" she asked.

"We're not eating and drinking for three days, and the wolf's bite make it worst."

My head is spinning, the funny thing is I don't know if want to leave this position and find the thing we need to find just to escape this place, or stay sitting here and don't move... any more.

God I'm hopeless.

"We should start moving," she muttered.

Bago pa ako makasagot nasa harapan na namin ang matandang kinakiinisan ko.

"Gusto niyo pa ba ipagpatuloy?" he asked.

Oh go to hell crazy old man! Wala kang pinagkaiba kay Lucas.

"Kung mananatili kayo mamatay kayo dito, sa gutom, sa uhaw, sa lamig, at higit sa lahat sa sugat na nasa katawan niyo dahil sa kagat ng lobo. Pero kung pipilitin niyong magpatuloy sa paghahanap maari niyo pang mailigtas ang isa sa inyo."

Isa saamin? What the hell is he trying to say?

"Ang espadang tinutukoy ko na dapat niyong mahanap ay isa lang ang maaring makakuha nito. Isa lang sainyo ang kakayanin nitong ilabas sa Guardian forest. Kinakailangan niyong gamitin ang espada para mapatakan ng dugo na galing sainyo. Kung sino man ang makagawa non ay siyang ililigtas ng espada."

Apat kami tapos isa lang ang makakalabas saamin? Pinagloloko ba kami ng matandang 'to?!

"You're crazy," nagawa ko pang sabihin kahit sobrang nanghihina na ako.

He got the luck to even smile at me, "Kung bibilisan niyo, hindi kayo mauunahan ng kambal. Inuna ko silang sabihan."

I glared at him.

"Alam kong hindi niyo magagawang sumuko White Warriors," then after he said that, he vanished.

Nagkatinginan kami ni Cass, "Let's go," as I said it, we tried to stand up and walk.

Inalalayan niya ako dahil sa malaking kagat sa binti ko. Kakayanin namin 'to... kailangan.

Sa paglalakad ng halos mag-dadalawang oras... finally! Nakarating na kami sa batis na binabanggit ng matandang 'yon. Sa gitna ng batis doon matatagpuan ang espadang nakabaon sa isa sa mga batong nasa batis. Gumaan ang pakiramdam ko dahil sa wakas, nahanap na namin.

"Isa lang daw ang maaring makakuha ng espada," lumungkot ang mukha ni Cass.

Iyan din ang iniisip ko, kung hindi lang si Cass ang kasama ko magiging selfish na ako, but she's one of the people that I care a lot.

"You'll get it," I told her.

"O my gosh Yvon! Don't you dare to be soften at this point."

"One of us need to survive," I said while looking at her back.

There I saw the twins walking. Si Via ay may ilang sugat galing sa kagat ng lobo, si Mia naman ay gaya namin namumutla nadin.

Bakas sa mukha nila ang gusto nading makuha ang sword. I may be selfless when it comes to Cass but to these twins I may not.

They stopped and stare back at us. Staring at a moment. Then we saw ourselves running as best as we can towards the sword.

Sinalubong namin ang tubig sa batis. Ang kaninang tahimik na agos nito ay lumakas ng sobra. Parang pinipilit isama ang katawan namin sa agos ng tubig palayo sa espada.

Kumirot ng sobra ang sugat na nasa binti ko, tiniis ko ito para lang makarating sa kinalalagyan ng espada.

"Mia!" sigaw ni Via, dahil sa pagkaka-anod palayo ni Mia saamin.

Palayo ng palayo hanggang sa hindi na namin siya makita.

"O my gosh Mia!" pinilit padin ni Via sumigaw.

Nagkatinginan kami ni Cass, she nodded at lumangoy papunta sa espada. Sumunod ako sa kanya.

"I'm sorry guys but I need to be save so I can save my twin sister," hinawakan ni Via ang binti ko para mapigilan ako sa paglangoy.

Fuck. Hinawakan niya pa talaga yung binti kong malala na ang lagay. I turn my body to face her. She pushed her arm towards me, trying to punch my face. Mabilis ko namang nasalo ang kamao niya. Halos madala nadin ng agos ng tubig ang katawan naming dalawa. Ginamit ko ang kamay kong nakahawak sa kamao niya para maiikot ang braso niya. I twisted her arm and when I did it nagawa ko na siyang bitawan.

I didn't waste time, I swim away from her. Nandoon na si Cass, nakahawak siya sa bato para hindi siya maanod ng tubig.

"Why didn't you full out that damn sword?" naiiritang tanong ko sa kanya.

Pero hindi niya ako sinagot, hindi rin siya nakatingin saakin, "O my..."

Nakatingin siya kay Via na ngayon ay inaanod na ng tubig. Mas hinigpitan ko ang hawak sa bato.

"Ikaw ang dapat kumuha Yvon, kapag naka-alis ka dito alam kong magagawa mo akong balikan dito para kunin. You're stronger than me!" she said in a loud tone.

Mas lumalakas pa ang agos ng tubig. We don't have much time. Nadudulas nadin ang kamay ko paalis sa batong pinagkakapitan ko.

So I did it, gamit ang kaliwang kamay hinugot ko ang sword. Hindi naman mahirap tanggalin, ang nagpahirap lang ay ang tubig na rumaragasa. Nang nasa kamay ko na ang espada, mabilis kong hiniwa ang palad ko gamit ang blade ng sword. Great. Mas dumagdag lang sa sakit.

"What now?"

Umilaw lang ang mahabang hiwa sa kamay ko pero walang nangyari.

"This is nonesense!"

Naramdaman ko ang pagkawala ng lakas sa katawan ko. Ramdam ko ng konting konti na lang ay hindi ko na kakayaning humawak pa sa bato na pumipigil para anudin ako ng tubig.

This is the only chance I'm hoping that will work, "Cass give me your hand."

She looked at me like what the hell I'm saying.

"Just give me," my voice is weak.

Inabot niya naman ang isa niyang kamay. Without a warning I slide the blade of the sword to her palm. She cursed me.

"As what I thought," I said after her palm bled.

"Are you kidding me?!" she hissed.

I don't say anything, my hands starting to loosen from gripping the rock.

Lumiwanag ang buong katawan ni Cass. That's what I'm expecting before I let her palm bleed out.

"Wha... what's happening to me?" natataranta na si Cass.

"You're saved Cass," then I let my body collapse in the water.

"No... no, no. No Yvon!"

That's the last thing I heard before I'm totally drown down the water.