SELİN (Tamamlandı) #WATTYS2019

S-Bölüm 55

Burak

Hızlı adımlarla sığınağa doğru ilerlerken aklımda sadece PC'nin söyledikleri vardı. Bir türlü geçmek bilmeyen iki ayın sonunda beni arayıp araştırmasını istediğim şeyleri bulduğunu söyledi. Şeker prensesime bahaneler uydurup hemen evden çıktım. Korkuyordum. Tüm benliğimle korkuyordum. Ailemi kaybettiğimden beri ilk kez bu duyguyu bu kadar yoğun hissediyordum. Öğreneceklerimin ne olduğunu bilmiyordum ama içimden bir ses hiç hoşuma gitmeyeceklerini söylüyordu.

Telefonum son yarım saattir olduğu gibi yine titremeye başlayınca göz ucu ile ekrana baktım. 'Selinim' arıyordu. Şu an her ne kadar onun sesini duymaya çok ihtiyacım olsa da,bir şeyler bulduğumuzu ona söyleyemezdim ama sessiz de kalamazdım. Bir tepki vermezsem bana ulaşamayıp merak edecekti. Babasının odasında o evrakları bulduğundan beri hiç iyi değildi. Doğru düzgün yemek yemiyordu, uyumuyordu ve ben onu böyle görmeye dayanamıyordum.
Aramayı reddedip elimi hızla harflerin üzerinde gezdirdim. 'Arif ağabeyle birlikteyim. Kafede bana ihtiyacı var. İşimiz bitince seni ararım.' Ona yalan söylemekten hoşlanmıyordum ama gerekirse onun için, onun huzurlu ve mutlu olması için her şeyi yapardım.

Dar sokaklardan geçip büyük demir kapıya ulaştığımda kulağımı tırmalayan gıcırtısı ile açtım onu. Tavandan sarkan cılız ampul ışığı altında PC'yi ve yanında oturan karartıyı gördüm. Geldiğimi fark edince 'karartı' ayaklarını uzattığı yerden aşağı indirdi. Her bir adımımda görüntü daha da netleşiyordu. Karartının 'o' olduğunu fark ettiğimde adımlarımı hızlandırdım. Ne tepki vereceğimi adı gibi bildiği için ayağa kalktı ve kollarını beni engellemek için açtı. Yapacaklarımı önceden tahmin edebilmesinden nefret ediyorum!

"Ne işin var senin burada?" Elimi yumruk yapmış suratına indirecekken kolumu tuttu.

"Size yardım etmeye çalışıyorum." Sesi sakin çıkıyor olsa da varlığı beni delirtmeye yetiyordu. Ona vurabilmek adına bir hamle daha yaptığımda sinirlenme sırası ona geçti. Aramızdaki mesafeyi açmak için beni hızla ittirdi.

"Bir rahat dur artık!" Ege tüm gücü ile kollarımdan tutuyordu. PC ise yanımızda, umursamaz bir tavırla bizi izliyordu. Yuvadayken de böyleydi zaten! Etliye sütlüye karışmaz, asla aramızda taraf tutmazdı. Ondan yardım isterken hiç Ege'ye haber verebileceğini düşünmemiştim. O an ki sinirimle ona da bağırdım.

"Senden kırk yılın başında bir isteğim oluyor, aramızda kalsın kimsenin haberi olmasın diyorum. Sen tutuyorsun benim sana olan güvenimi hiçe sayarak, bu şahsiyeti olaya dahil ediyorsun. Hem de aramızda geçenleri bilmiyormuş gibi... Pes!!!" PC umursamaz bir tavırla omuzlarını silkerken Ege bana dönmüştü.

"Çocuğa bağırmadan önce dinlemeyi öğren. O, bana bir şey söylemedi. Ben kendi yöntemlerim ile olaya zorla kendimi dahil ettirdim. Bunu rahatlıkla yapabileceğimi en iyi sen biliyorsun. Yardım etmek istiyorum diyorum niye anlamamakta ısrar ediyorsun? Yine o kopasıca inadın tuttu değil mi? Hayret bir şeysin valla!" Arka arkaya sıraladığı sitemleri ile iyice kontrolden çıkmıştım.

"Ne senden gelecek yardıma ne de başka bir şeye ihtiyacım yok benim! İşime burnunu sokmaya kalkma sakın!" Dişlerimi sıkmaktan acı duymaya başlamıştım. Onu tek bir hamle ile yere indirebileceğimi biliyordum ama karşılık vermeyeceğinden emin olduğum için yapmak istemedim.

"Salak salak konuşma! İzmirdeki o özel hastanenin kayıtlarına ve tüm mobese kameralarının görüntülerine nasıl ulaştık sanıyorsun? Ben devreye girip babamın nüfuzunu kullanmasam bu kadar kısa sürede olabilir miydi? Çözdük diyorum oğlum, her şeyi biliyoruz artık. Selin'e ne olduğunu ve neden herkesin saklamaya çalıştığını biliyoruz."  O mafya babası kılıklı adama 'baba' demesine katlanamıyordum ama Selin'in adını duyar duymaz kollarım iki yana düştü. Bulmuşlardı. Gerçekten bulmuşlardı ve lanet olsun ki Ege her şeyi benden önce öğrenmişti. Ona karşı çıkmak için var gücümle bağıracağım sırada gözüm sağ koluna takıldı. İzler belli belirsiz dursa da oradaydı .Yıllar önce üç belalı çocuk ellerinde çakılarla beni köşeye sıkıştırdıklarında, daha sekiz yaşındaydım, hiç tereddüt etmeden kendini ortaya atmıştı. O izler de o zaman olmuşlardı. Yalnız olduğumu sandığım o anımda beni gizlice takip etmiş ve yardımıma koşmuştu. Şimdi yine bana gizlice yardım etmeye mi çalışmıştı?