Ayça kendisini kollarimdan zar zor kurtabilmişti. Ayrildigimizda "Noldu?" dedi. Üzülmüş gibi bir halı vardı. Belki de gerçek dost böyle birseydi. Birlikte gülüp, birlikte ağlayan. Hoş, Ayça ağlamiyordu ama ağlayacak gibi bir hali vardı. Ayakkabilarimi çıkartip içeriye girdim. Evde kimse yoktu. Ahh! Ayça'nin köpeği Turşu hariç. Dipdipnot: Turşuya aşıqım. Ama onu kulaklıkla aldatiyorum. Hatta kulaklıklar seviştigim doğrudur sjklmdjs. Turşu üstüme üstüme kosunca bir çığlık attım ama acayip şekerdi. Salona geçtik. Televizyon ve laptop açıktı. Salon hoş dizayn edilmişti ama bunu anlatamicak kadar bitkinim. Ikimizde koltuklara kuruldugumuzda anlatmaya başlayacaktım ki Ayça eliyle 'dur' işareti yapınca susmak zorunda kaldım. Ortadan 5 dakikalığına -evet saydim- kaybolup geldiğinde elinde bir tepsi vardı. Tepsinin içinde 2 kahve, 1 kutu çek-at mendil, kurabiye dolu tabak, çikolatalar ve cips. "Ne gerek var? " "Bir şey deme ve herseyi anlat." önüme oturdu. Ortamiza tepsiyi koyup kafasını bana çevirdi. Bu da 'dinliyorum? ' a işaretti. Derin bir nefes alıp mutfağa kadar herseyi anlatmaya başladım. "Iste sonra ben bunları salona taşıdım. Ayılınca Batuhan gitti. Arda da bana seni evine götürüyorum dedi. Iste sen kimsin ki felan. Ben cantami alıp anayola çıktım. Sonra bu beni arabayla buraya bıraktı." bu sefer engel olmayacaktım. Bosalacaktim. "Ya bunu bana neden yaptı? Ben ona ne yaptım?" diyip ağladım. Ayça bana sımsıkı sarıldı. Bir kaç dakika sonra "Berfin! Yeter. Sen Berfinsin. Bir piç yüzünden bu durumlara getirme kendini. Hadi toparlan." belkide haklıydı. Bir piç için düştüğüm durumlara look. Şuandan itibaren yeni bir sayfa açmaya ant içiyorum. Göt Berfin mod: on.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Popüler Değişim
Teen FictionHarika bi kolejde burs kazanmamla Istanbul'a gitmem bir oldu. Hayatım tamamiyle değişmisti. Ve ben başka bi hayatta başka bi kızdım. (Hikaye adını "Tercih"den "Popüler Değişim" olarak değiştirilmiştir.)
