Popüler Değişim

Ormanın İçindeki Ev

Bölüm Şarkısı:

Ed Sharen - Give Me Love

Bölüm Ithafi :
1) tugcerdall - Aden
2) Nalan_Sueda - Benim Hayatım

Odadan tam çıkıyordum ki Arda kafasını yastıktan kaldırmadan birşey söyledi. "Bura hariç her yerin kaloriferi kapalı. Yani kaçış yok." dedi. Yüzünü göremesem de güldüğüne adım gibi emindim.

Pislik ya! Bilerek yapıyor hep!

Ayaklarımı yere vurarak odadan çıktım. Inat değil mi ulan!
Koridorun sonunda ki odaya -bizim çaprazımızda ki- girip kapıyı kapattım. Kaloriferler nasıl açılır bilmiyordum. Zaten kesin birşey olur diye yatağa girdim. Cidden çook ama çok soğuk!

Beyaz yorganın altında dakikalarca kıvranırken daha fazla dayanamayacağımı anladım. Karnımın ağrısı da beni destekliyordu...

Odaya ayaklarımı sürüyelerek girdim. Arda kafasını sağa atmıştı. Uyumuyordu. Benim geldiğimi görünce güldü. "Dayanamayacağını biliyordum. Ne diye ısrar ediyorsun? Yatıp uyusana." dedi yanını göstererek. "Gıcık" diye düşünmeden edemedim. Yatağa girince öyle rahatladım ki! İçim bahara dönmüştü resmen. Sımsıcak yorganın altına girip boynuma kadar çektim. Arda bana doğru döndü. "Ee, fazla dayanamadın yokluğuma..." deyip hınzır hınzır güldü. "Ya, ne demezsin!" dedim omzuna geçirerek. Inleyerek kolunu tuttu, "Cadı!" dedi üstüme çıkarak. Ne kadar debelensem de olmadı. "Çirkin Cadı!" dedi. Üzerimden işe yaramayacağını bildiğim halde güçlükle ittirdim. Bir anlık boşluğuna gelmiş olmalı ki yanıma düştü. Gözlerimi devirip sırtımı döndüm. Kararlıyım, uyuyacağım!

Ama karnım buna izin vermiyor ki! Acıktım. Ama bunu Arda'ya söyleyemem, "ayı" olduğumu düşünür.

Öyleyim ama! Yüzümü Arda'ya dönünce uyuduğunu gördüm. Kıyamam, nasıl mışıl mışıl uyuyor öyle!

"Kızım sen aklını peynir ekmekle mi yedin?!" deyip bu düşünceyi aklımın bir ucunda ki çöpe attım. Peynir, ekmek..

Ses çıkarmamaya özen göstererek aşağı indim. Çantam -çantalarım mı demeliyim?!- koltukta duruyordu. Ne yalan söyleyim korkudan ödüm patlıyordu! Salonun lambasını yakıp koltuğa gittim. Valla şimdi şu boy pencereden bir adam çıksa altıma ederdim heralde! Kahverengi çantamdan telefonumu çıkarıp Instagram'a girdim. Biraz dolaşırken aklıma Batuhan geldi. Her haftasonu burada kalırım... sözü aklıma dank etti. Tabii ya! Neden düşünemedim ki?! Hemen Whattsap'a girerek Batuhan'a mesaj attım:

Uyuyor musun?

Umarım uymuyordur diye düşünürken cevap yazdı!

Hayır :)

Güzel! Villada mısın?

Sakın burda olduğunu söyleme Berfin?! O.o

Evet! Sana geliyorum.

yazıp gelen mesaja bakmadan anahtarı alıp çıktım. Muhtemelen evet yazmıştı.

Kapıyı büyük bir özenle kapatarak hızla Batuhan'ın evine yürüdüm. Neden mont giymedim ki şimdi ben?!

"Hatırladığım kadarıyla burasıydı" diye söyleyerek önünde durduğum villanın ziline bastım. Batuhan açınca şok oldu, "Berfin!" deyip bana kocaman sarıldı. Ne yapacağımı bilemez halde bulurken kendime kızdım. Sap gibi kaldım! Bende kollarımı beline sararak sarıldım. Daha sonra ayrılınca "Seni burda görmek ne güzel! Arda nerde?" dedi. "Öncelikle, içeri geçebilir miyim?" dedim. Donuyordum! "Ay, tabi buyur geç." deyip geçmem için çekildi. Salona geçerken anlatmaya başlamıştım. "Arda evde. Beni buraya zorla getirdi. Uyuyor şimdi. E bende acıktım. Sonra kendimi burda buldum." dedim durumu izah etmeye çalışarak. "Seni burada görmek çok güzel. Son olaydan sonra hala-" diyecekken telefonu çaldı. "Pardon," deyip kalktı. Telefonunu sehbadan alarak Amerikan tarzı mutfağa geçti. Ne söylediklerini duyamazken Batuhan yanımda bitti. "Arda," dedi. "Uyanmış mı?!" dedim dehşete düşerek. En azından not bıraksaydım! "Buraya geliyor. Bende anlamadım. Neyse gel de senin karnını doyuralım." deyip kalkmam için elini uzattı.