Hayallerim Var Benim

10K 421 9
                                    

"Benimle çıkar misin? "

Ha? Beynim tökezledi. "Daha fazla bu saçmalığa katlanamayacağım," dedim ve çantamı alıp çıktım. Şuan tek istediğim kuytu bir köşede yanlız kalmaktı. Arka sokaklara girerek kaldırıma oturdum. O çocukta neyin nesiydi? Aman kime ne? Koleje kaydolmuştum buna kı takılacaktım?!

Geleceğimi etkileyen bir gün olmuştu. Umarım eğitim öğretim yılım sorunsuz geçerdi.

Kahretsin yarın okul vardı! Telefonumu çıkarıp annemi aradım.

"Anne? Okula koydoldum!"

"Aman tanrım Berfin, bu harika bir haber!"

"Yarın başlıyorum fakat formalara ihtiyacım var,"

"Sorun etme kızım parayı, benim birikmişim var. Haydi buluşalım, sana iki parça kıyafet alalım!"

Bunun üzerine sahilde buluşmaya karar verdik.

Annemin gelmesi yarım saati bulurdu. Yani az daha oturur, kalkardım. Sırtımı duvara yaslayarak bütün günü düşündüm ki bilin bakalım yanıma hangi şizofren geldi?

Anlaşıldı, bana rahat yok.

Sabrım taşıyordu. Zaten sabırsız biriydim. "Git başımdan be," dediğimde telefon çaldı. Annem.

"Alo? "

"Berfin geldim ben. Nerdesin kızım? "

Allah ! Annemi nasıl unuttum! Iyi de daha geç gelmesi gerekmiyor muydu? Topu topu on dakika geçmişti.

"Anne 10 dakika bekle geliyorum ben."

Telefonu arka cebime atıp ayağa kalktım. "Nereye?" dedi önüme geçerek. "Sana ne?" dedim. Duvara yaslayarak bana bastırdı kendisini. Kulağıma tahrik edici bir ses tonuyla "Tekrar görüşecek miyiz?" dedi. Kasıklarına tekme atarak kollarından kurtuldum. "Adam gibi dur," deyip koşarak sahile indim.

Annemle on dakika içerisinde buluşmuştuk.

Popüler DeğişimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin