Popüler Değişim

Beste.

Destekleriniz için teşekkürler :) Bir kaç kişi yorum yapsa da onlar için yazdığımı belirtmek isterim. Çok seviyorum :*

Yorum yapanlara, vote verenlere teşekkürler...

Normal insanlar güne alarm sesiyle uyararak başlar. Fakat ben öyle miyim? Kesinlikle hayır.

Annemin bağırışlarıyla yataktan fırladım. Dün formalarımla uyuya kaldığım için üstümü değiştirmeden banyoya girdim. Musluğu açıp soğuk suyu tenime çarpıttım. Kolay ayılmamami sağlıyordu. Odama dönüp ders kitap/defterlerimi çantama koydum. Yatakta ki telefonum titreyince yatağa yönelip telefonumu aldım. Hatırlatma. Açıp baktığımda gözlerim pörtlemişti resmen. Kardocanlarim geliyorr!

Küçük bir çığlık desem ufak kalırdı. Büyük bir çığlık atıp zafer dansimi yaptım. Ki odaya annem daldı. Bir yandan 'kızım deli misan?'  bakışlarını atarken öbür yandan 'noldu be?'  bakışları vardı. "Aneeeğğ! Doğukanlaarr geliyooğ!" diyerek dansimi durdurdum. "Ne güzel. Kaç gün kalacaklar? Nerde kalacaklar?" dedi. O da benim kadar sevinmisti. "Burda! 3 gün." dedim. Annem de onları çocukları gibi görüyordu. Bu yüzden bizde kalmaları sorun olmazdı. "Tamam. Ama bugün Andie geliyor?" dedi. Yüzüm de gülümsemelerim donuk bir şekilde sonmustu. Alt tarafı sevinmistim be ya. "Hatırlatmana gerek yoktu." dedim gözlerimi devirerek. "Sizin aranızda birsey mi oldu? Neden sevinmedin? Hani seviyordun?" Ah, hayır. Aslında seviyorum. Fakat biraz... Ne desem... Almila gibi. Havalı, gıcık felan. "Yok, hayır. Sadece Buraklar geliyor ve ben sadece onlarla olmak istiyorum. Bizimkiler Andie'yi sevmiyor." dedim. "Sahi, kaç gün kalacaktı?" dedim ekleme yaparak. Unutmuşum. "Bir ay kalacaktı. Ama bence dayanamaz. 1-2 hafta felan." dedi. "Hadi hadi. Geç kalacaksın." diyerek beni odanın çıkışına yönlendirdi. "Anne daha hazır değilim. Sen çık." dedim. Saçımı düzleştirerek at kuyruğu yaptım. Hafif göz kalemi ve eyeliner gözümü belirginleştirmişti ve gerçekten çok güzel duruyordu. Parlatıcımı dudaklarima sürdükten sonra hazırdım. Parfüm dışında!

Parfümümü sıktıktan sonra hazırdım. Tam olarak. Çantamı boynuma takıp odadan çıktım. Annem ortalıkta görünmüyordu. Aldırış etmeden botlarimi giyip evden çıktım. Binanın kaloriferleri yanmadığından soğuktu. Asansöre yönelip tuşa bastım ve 5.kata gelmesini bekledim.

Asansör gelince binip zemin kata bastım ve gelene kadar oyalanmak amaçlı aynadan kendime baktım.

Saçlarım omuzlarımın arkasındaydı. Montumu, saçlarımı düzelttim. Parmaklarımla kaşlarımı yukarı kaldırdım. Kaşlarımı sevdiğim söylenemezdi. Fakat doğru bir şekilde alınca gerçekten güzel görünecekti.

Belki bugün çıkışta Ayça'ya kuaföre giderdik? Son zamanlarda beni çok boşlamışlardı.

Zemin kata geldiğimde kapıyı açıp dışarı çıktım ve binanın kapısını da açıp binadan çıktım. Dışarısı daouble buzdu. Siyah montumun önünü çekerek yürümeye başladım. Çıkışa yöneldiğimde telefonum çalmaya başladı. Arda Boqu.

"Ne?"
"Sana da günaydın. Ne güzel açtın telefonu."
"Mal. Ne var?"
"Siyah mont sana çok yakışmış diyecektim."
"Ha?"
"Etrafına bak ve yanıma gel."
"Bura da mısın?"
"Hayır tatlım seni okuldan görüyorum."
"Öf. Neredesin?"
"Otoparka gel, güzelim."
"Uf sapık sapık konuşma be. Tamam geliyorum."
"Hahah, tamam. GÜZELİM."

Son kelimeyi vurgu yaparak söylemişti. Pis sapık. Her ne kadar o göremese de gözlerimi devirerek telefonu kapattım. Otoparka ilerlerken dışarı da olmadığını fark ettim. Ee, nerede? Telefonumu çıkarıp aradım. Ilk çalışta açmıştı.