Benden Kaçamazsın!

Bölüm 20

Multi: Emre

Cevap vereceğini beklemiyordum zaten. Sinirden duvara kafa atacak zannettim. Beni orada bırakıp gitti.

Derin bir nefes aldım ve odayı inceledim.

Duvarlar simsiyahtı, ona tezat yatak beyazdı. Yatağın karşısında kocaman bir televizyon onun yanında da tuvalet olduğunu tahmin ettiğim oda vardı.

İki pencerenin arasında balkon, sağdaki pencerenin önünde koltuk vardı.

Balkonu hafifçe açtım, içeri giren havayla gülümsedim. Kapıyı açtım ve dışarı çıktım.

Yüzüme vuran rüzgarla gülümsedim, gördüğüm manzara hayatımdaki en mükemmel manzaraydı. Tek tük evler, onun arkasında büyük dağlar ve en ötede deniz.

Hava kapkaranlıktı, belki kimse duymaz dedim ve gözyaşlarımı serbest bıraktım. Ağlamadığım kadar ağladım o gün.

Bunu onun yanına bırakmak istemiyordum, ablamı kırmıştı.

'İlk önce güvende olduğunu bil' dedi iç ses, haklıydı ama bir gün yaşayabileceğimden bile emin değildim.

*

Ateş bahçeden balkona, kıza bakıyordu.

Kızın gülümsemesine takıldı gözleri, sonra ağlaması onun içini burktu. Gözlerini kapadı,

"Onu çok mutlu edeceğim"

*

Gözlerimi hafifçe açtım, gün ışığı gözümün içine giriyordu.

Yorulmuştum, her şeyden çok. Yavaşça yataktan kalkıp yüzümü yıkadım ve işlerimi haledip banyodan çıktım.

Koltukta gördüğüm okul kıyafetlerine baktım, okulumdan daha güzel kıyafetlerdi.

'Eski okulundan'

Göz yaşlarımı tuttum, güçlü durmam gerekiyordu, ne olursa olsun buradan kaçacaktım. Evet korkuyordum ama bunu kimseye yapamazdınız! Okuyup doktor olacaktım, abim ve ablam ile birlikte böyle kocaman bir yerde yaşayacaktım.

Bu hayallerime gülümsedim, o sırada kapı açanıp kapandı.

Arkamı döndüm, ellerini ceplerine soktu.

"Günaydın, uyanmışsın" dediğinde başımı salladım ve okul kıyafetlerimi yatağa koydum.

"Bugün gitmek istemezsin diye düşündüm, o yüzden seni uyandırmadım" dedi.

Derin bir nefes aldım, "Gideceğim" dedim. Belki bu sayede birisinden telefon isteyebilirdim.

"Güzel, ben çıkıyorum. Akşam geç bir vakit geleceğim" dedi ve beni şaşırtarak alnımı öptü.Birkaç saniye boyunca hareket etmedi, bir adım geri çekildim ve saçımı kulağımın arkasına aldım.

Başımı kaldıramadım, yanaklarımın kırmızı olduğundan emindim. Kapının kapanma sesini duyunca başımı kaldırdım ve kalbimin bu kadar hızlanmasına şaşırdım.

Şaşkınlığımı üstümden atmaya çalışarak okul kıyafetlerimi giydim.

Etek yerine pantolon vardı, benim için daha iyiydi. Onu giydim ve saçlarımı taramaya başladım.

Odada büyük bir ayna vardı, kendime baktım.

Okul kıyafetleri biraz büyük gelmişti ama kazağı biraz kıvırdım mı çok güzel olmuştum. Bu halime burukça gülümsedim.

Her zamanki gibi tek yapacağım derslere odaklanmak ve buradan kaçmaktı. Ablam ve abimin yanına gitmem gerekiyordu.

Aşağı indim ve sofrayıı böyle görünce şaşırmadım değil. Sofradakileri görünce de şaşırdım, giydikleri formalar dahil.