Benden Kaçamazsın!

Bölüm 46

Okuyucumun ricasıyla ve dün doğum günü olması nedeniyle bu bolumu ona ithaf ediyorum ♡♡

Iyi ki doğdun sila04434

Yazardan

Gökçe tişörtünün üstünü hafifçe yırttı. Pantalonuna da hafif çizikler atarken stresten elleri titriyordu. Yapabileceğini biliyordu ama içine sıkıntı doluyordu.

Ateş kızların saçını kestirdikten sonra Gökçe onu gebertip öldürmek istemişti, ama onu seviyordu. Ona kötülük yapan adamı seviyordu, yüzsüz bir şekilde öüzr dilemişti ve yardım etmek istediğini belirtmişti.

Ateş'in zekası hala daha kendisini büyülüyordu.

Elindeki bıçağı aldı ve tişörtünün yırttığı yerlere çizikler atmaya başladı. Canı her yandığında gözleri doluyordu.

İşi bittiğinde bıçağı yok etmesi gerekiyordu, bıçağı yıkıyarak güvenli bir yere sakladı. O sırada aynadan kendisine baktı.

Peruk olan saçı yamulmuştu, ağzını patlatmıştı, üstü ise öldürülmekten kaçtığını vurguluyordu.

Kendisine bakarken peruğunu aldı ve yere attı, gözünden birkaç damla yaş gelirken acı her saniye vuruyordu.

Ama fiziksel acı değildi, asla onu sevmeyecek olan adamın acısıydı.

*

"Lütfen!" dedi Gökçe ağlayarak, kapıya vuruyordu. Sanki birisi onu takip ediyormuş gibi etrafına bakıyordu ama kimse yoktu.

Kapı anında açıldı, Kuzey kaşlarını çatarak kıza baktı. "Ne oluyor?" sonra kızı süzdü.

"Geç içeri"

Dikkat çekilmeyecek kadar küçük olan ev, şehirden bir evdi. Herkesin içinde olmak saklanmanın en iyi yoluydu.

"Zar zor kaçtım" dedi Gökçe ağlayarak, Kuzey kızın yüzüne baktı ve patlayan ağzına baktı. "Bu kadar düşeceğini düşünmemiştim" dedi sinirle.

Gökçe kendisine hakim olmaya çalışırken adam ilk yardım malzemelerini çıkardı. Kızın yaralarını kapattığında Gökçe ilgili bir şekilde ona bakıyordu.

"Teşekkürler"

Kuzey istifini dahi bozmadan işine devam etti. "Takip edilmediğine emin misin?"

Gökçe gayet korkuyormuş gibi, "Bir adamı bayılttım ve peruğumu ona taktım, birkaç dakika olsa da zaman kazanmışımdır"

Kuzey sırıttı, "Zeki kız"

Gökçe uzun bir sessizlikten sonra devam etti. "Duymamam için kapıyı kilitlediler fakat duyabildiğimi söyleyeceğim. Ateş kızı İzmir'den götürdü, yanında da kimseyi almayacağını söyledi. Nereye götürdüğü hakkında bir fikrim yok ama-" dedi gülümseye çalışarak, "Kısasa kısas yapabilirsin"

Kuzey kaşlarını çatmış olan biteni dinliyordu. "Bu kadar salak olamaz, elbet bir planı vardır" dedi. Gökçe güldü sinirle.

"Aşktan gözü kör olmuş, ne olup bittiğini Rüzgar anlatıyor ona. Beste denen salak onu bozdu. Zayıflattı"

Kuzey başını salladı. "Aşk denen şey insana neler yapıyor bilirim. Sevdiğim kız benden korkuyordu, hala daha sevdiğimi bildiği halde benden kaçtı"

Gökçe bu konuyu duymuştu ama bilmiyormuş gibi yaptı, "Nasıl yani?"

Kuzey anlatmak istemedi, "Seni ilgilendirmez! Yasemin'i unutmam lazım"