"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu.
"Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle.
Gözlerinde acı vardı, bunu göre...
İyi akşamlar herkese :)) Ödevlerden yeni başımı kaldırdım, iki saattir yazıyorum -_-
Umarım beğenirsiniz :))
Bu arada bölümler Pazar veya Cumartesi günleri gelecek :)))
İyi okumalar
Multi: Yasemin Lütfen bol bol yorum atın :))
Uyandığımda birisinin kollarındaydım, hafifçe esnedim ve gözlerimi açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masmavi gözlerini sanki benden hiç ayırmamış gibiydi. "Günaydın" diye mırıldandı bana doğru. Başımı salladım ve kucağından kalkıp yana geçtim.
Ne olduğunu anlamaya çalışırken ağzımdaki tadı yok etmek istiyordum. "Neredeyiz?"
İçtiği viski bardağını masaya koydu, koluyla beni kendisine çekerken saçlarımı öptü. "Barda, iki saattir uyuyorsun" dedi.
Düşünceli olduğunu fark ettim, ondan ayrılıp sordum. "İyi misin Ateş? Düşüncelisin" dediğimde bakışlarını birkaç saniyeliğine bana çevirdi.
"Beste, güzelim..." dedi yanağımı okşayarak, "Buradan da gitmemiz gerekiyor" dedi sakin bir sesle.
Kaşlarımı çattım, "Neden ki?"
Etraftaki sessizlik artmış, bizden başka kimse yoktu. Saatin kaç olduğunu merak ediyordum çünkü burada ses olmamasına rağmen aşağı kattaki gümbürtüyü duyabiliyordum.
"Yıldırım kaçmış" dedi sert bir sesle, "Seninle konuştuktan sonra onu nasıl bulamadıklarını anlamıyorum. Bu işi kendim halletmem lazım" dedi sıkıntı ile.
"Ne de olsa senden başka kimse daha iyisini yapamaz değil mi?" dedi derin bir nefes alarak.
Kaşlarımı çatmış olayı düşünüyordum. "Gitmek zorunda mıyız?" dedim, ablam ve abimin burada olduğunu biliyordum ve son bir kez olsa da onlara görüşürüz demek iyi gelebilirdi.
Gitmek istemiyordum. "Sadece ikimiz mi?" dedim soruma cevap vermeden.
Başını salladı, "Daha az kişi, daha güvenli" dedi. Yüzümdeki ifadeyi gördüğünde iç çekti ve yüzümü ellerinin arasına aldı.
"Sana söz veriyorum, onu bulup geberteceğim! Seni öğrenmeseydi şu an ölmüş olacaktı, ama seni korumam lazım. Her şeyden..."
"Peki ya Yağmur?" diye sordum, ya Yıldırım benimle değil de Yağmur ile zarar vermeye kalkışsaydı?
Kaşlarını çattı ve başını salladı, "Hiç sevmesemde Emre piçi var onun yanında, hiçbir bok olmaz. Ama sen konusunda kimseye güvenmiyorum. Bir tek ben seni koruyabilirim" dedi ve alnımı öptü.
Gözlerimi kapattım ve gülümsedim. "Tamam" dedim sessizce. Belki iyi olabilirdi, değil mi?
