Benden Kaçamazsın!

Bölüm 65

Okuyucularım, bu bir ay boyunca yoktum ve sizden özür diliyorum :/ Okul da bittiği için bölümler umarım aksamaz.

İyi okumalar

Arabayla hızla uzaklaştı. Dudaklarımı dişledim, Sinan'a bir şey yapar mıydı ki?

Derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım, Ateş'i tanıyordum. O, gayet medeni bir şekilde Sinan ile konuşurdu ve teklifi geri çekmesini isterdi.

Ateş bunu yapardı, değil mi?

Gözlerimi kapattım, kendimi kandırmaya çalışıyordum ama işe yaramıyordu. Yasemin olsa beni rahatlatırdı eminim.

Yanaklarımı şişirip tekrar camdan baktım.

Umarım sadece bakkaldan ekmek almaya gitmiştir, diye düşündüm. Bence gayet mantıklıydı.

'Aynen aynen, Ateş kendisi bakkaldan ekmek alacak, başkasına aldırmayacak. Aynen canım aynen' dedi iç sesim.

Beni rahatlatması gerekirken bunları söylemesi canımı sıkmıştı.

İçim sıkıntı ile dolmuşken dört bir yana dolaşmaya başladım. Ne yapmam gerek diye düşünürken aniden aklıma fikir geldi.

Neden onu aramayayım ki?

"Pfff, neden aramayayım ki?" dedim ve kendi kendime gülerek telefonumu çantamdan çıkardım. Çıkardığım anda onun numarasını tuşladım.

Kulağıma götürdüm.

Aradığınız numaraya ulaşılanamıyor, lütfen tekrar deneyiniz...

Sıkıntı ile telefonu kapattım, telefonu kapatmış olmalıydı. Tekrar derin bir nefes aldım ve sakince koltuğa oturdum.

Gelene kadar strese girecektim. Olsun, sakinleşmek için ben de tatlı yapacaktım.

Buna gülümsedim, bu belki beni rahatlatırdı.

Mutfağa doğru ilerledim, abur cuburların olduğu dolabı açtım.

Dr. Oetker Çikolata Şelalesi bana sırıtıyordu. Allah'ım, bin şükürler olsun! Bunu aldığım güne şükürler olsun.

Tatlı krizlerim bu sıralar çok artıyordu, reglim yaklaştığını hissettim.

"Neysee, gelince hallederim" dedim ve kutuyu açıp talimatlara baktım.

Tam ilk adımı yaparken zil çaldı, "Bakkala gitmiş" dedim gülümseyerek ve kapıya koştum. Kapı gözünden kim olduğuna baktım.

"Yağmur?" dedim ve kapıyı açtım.

Yağmur bana yorgun bir şekilde gülümsedi, "İçeri girebilir miyim?" dediğinde hızla çekildim.

Kapıyı arkasından kapattı, ona dönüp gülümsedim.

"Ben de sufle yapıyordum, yardım etmek ister misin?" diye sordum. O da hemen başını salladı.

"Çok iyi olur"

Hızla mutfağa gittik, "Ellerini yıka" dediğimde güldü ve lavaboda ellerini yıkadı.

"Emre ile konuştum" dedi, yutkundum. Fırının derecesini ayarlarken gerçek hislerimi dışa vurmamaya çalışarak gülümsedim.

"Güzel... Ne oldu peki?"

Buzdolabından margarini çıkardı ve benimle göz temasına bile girmeden cevap verdi.

"Bebeği istiyor"

Yüzümden dehşet içinde açıldı, "Saçmalama!" diye bağırdım. Bu ani tepkime şaşırmıştı, kendimi toparladım.