Yavaş adımlarla çıktım mezarlıktan arkamda kalbimi bırakarak, acı çeke çeke.
Nasıl girecektim şimdi konağa nasıl girecektim Azat'ın olmadığı o odaya.
Oysa ne çok üzülmüştüm odan dediğinde, ne çok istemiştim odamız desin diye.
Şimdi gerçekten odam olmuştu, yalnız olduğumu her dakika yüzüme vurucak olan bir odam.
Yavaş adımlarlan beni bekleyen arabaya bindim.
Artık hiç birşey eskisi gibi olamayacak.
10 dakikanın ardından sonunda gelebilmiştik. Konak hiç olmadığı kadar çok doluydu ve benim konuşacak halim yoktu.
Baş sağlığı dileyen köylülere başımı sallayıp geçiyordum.
Ben güçlü durmaya çalıştıkça gözyaşlarım bana meydan okurcasına akıyor, adeta sen güçlü değilsin diyordu.
Ayaklarımın beni daha fazla taşıyamayacağını anlayıp kendimi soğuk ve her zaman soğuk kalacak tarafına atım yatağın.
Azat'dın yastığını alıp sıkıca sarıldım, hâlâ Azat
kokuyordu.
Gözyaşlarım yastığı ıslatmaya başlayınca hemen çektim yastığı kollarımın arasından.
Korkuyordum, ya giderse kokusu ya gözyaşlarım alıp götürürse onun kokusunu.
Burada olsaydı başımı koysaydım göğüsüne dalsaydım onun o cennet kokusuyla rüyalara.
Şimdiyse korkuyorum uyumaya kabus görürüm diye.
Ben gerçekten korkuyordum kuralar belli Azat olmadığına göre berdel bozuldu, babamın evine geri dönmem gerektiğini biliyordum.
Çok şükür ki Zeynep hamileydi yoksa berdel bozulduğu için onları öldüreceklerdi.
Peki ben ne olacaktım? Ailem beni bir kere bile görmeye gelmemiş, kocam öldüğünde onları bütün köylülerle birlikte görmüştüm, bir yabancılarmış gibi.
Kabul ediyorum buralarda kız çocuğuna pek önem verilmez ama ben hep kendimi ailemin onlardan biri olmadığına inandırmıştım.
Bu yüzden canım daha çok yanıyordu.
~~~YAZAR'DAN~~~
Mardin ağlıyordu o can alan, hayatları bittiren mardin sanki Azat ağanın öldüğünü anlamış gibi şiddetli bir fırtına kaplamıştı heryeri.
Belkide bu hava habercisidir gelecek olan kötü günlerin.
Bütün mardin perişan olmuştu Azat ağanın ölümünü duyunca.
Bir çok kişi inanmamış ve hala inanmıyordu.
Mardin üzgündü sevdikleri, haksızlık yapmayan, bencil olmayan ağalarını kaybetmek onlara çok zor gelmişti.
Aynı zamanda köyün büyük ağaları tarafından sevilen ve sayılan Azat ağanın ölümü onlarıda çok üzmüştü.
Ayrıca Azat ağanın son dileğini yerine getirecekleri üzerinede karar kılmışlardı köyün büyük ağaları.
Havin odasına girmiş Azat ağayla birlikte bebeklerine aldığı son kıyafetlere bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUMA (Tamamlandı)
Roman d'amourHer zamanki gibi güneş yine en tepesindeydi Mardin'in. Işık saçıyordu her bir evin tepesine içindeki karanlık hayatları bilmeden. Şilan'da açmıstı gökyüzü gibi gözlerini o sabaha karanlık günlerin yaklaştığını bilmeden.
