Her zamanki gibi güneş yine en tepesindeydi Mardin'in. Işık saçıyordu her bir evin tepesine içindeki karanlık hayatları bilmeden.
Şilan'da açmıstı gökyüzü gibi gözlerini o sabaha karanlık günlerin yaklaştığını bilmeden.
Gelen resim çok güzel bir kıza aiti ve altında yazan mesajda 'buluşacağın kız bu. Saat 8'de kızı alıcaksın. Aklını başına al Alas bunu yapmak zorunda olduğunu ikimizde çok iyi biliyoruz! Simge'yle evlenmek zorundasın!" İşte gözümden yaş dökülmesine sebeb olan mesaj buydu.
Oyalanmamak adına hızla Alas'ın yanına inip telefonu uzattım "baban mesaj attı" dediğimde Alas yüzüme anlamaz bir şekilde bakıp "bildirim yok!?" Diye sorduğunda ağzımda geveleyerek "şey ben yanlışlıkla üzerine bastım" dediğimde Alas'ın kaşları çatılmış, sinirlendiği açık bir şekilde ortadaydı.
Birden ayağa kalkıp kolumu sert bir şekilde tuttu. Moraracağı kesin bir şekilde ortadaydı.
"Bir daha asla özelim olan şeylere girme!" Dedi ve kolumu aniden bıraktığı için sersem bir şekilde arkaya doğru yalpalandım.
Daha sonra yüzüme bile bakmadan evden çıkmış ve çıkarken kapıyı sert bir şekilde çarpmıştı, tabi kilit sesini unutmak olmaz.
Bu kadar sinirlenicek ne yaptım? Hem bilerek yapmamıştım ki. Ben Havin gönderdi sanmıştım, yoksa ister miydim o canımı yakan mesajı görmeyi?
Şimdi kesin o kıza gitmiştir.
Saat 7 olunca içimdeki heyecan git gide büyüyordu. Sahi gidermiydi? Peki o evlenirse ne yapardım ben?
Sanırım bu evlilik haberi hislerimi yer yüzüne çıkarıyordu. Artık eminim gibi geliyordu. Ama korkuyorum ya o kızla gerçekten evlenirse? Bu kalp bir kez daha dayanır mı bu acıya?
Bu düşüncelerle birlikte gözyaşlarım ve zamanın akması bir oluyordu.
Gözlerimi açtığımda saatin gece 3 olduğunu görmemle hızla Alas'ın odadının kapısına geldim. Sessiz bir şekilde kapıyı açmaya çalışsamda gördüğüm manzarayla yüzüm düştü.
Alas gelmemişti.
Bu gece gelmeyeceğini düşündüğüm için kendimi odama attım. Uyumaya çalışsamda iç sesim buna izin vermiyordu. Sanki benim iç sesim değilde düşmanımın iç sesiymiş gibi bana 'Alas kesin o kızda kaldı!' Gibi şeyler söylüyordu.
Sonunda uykuya yenik düşüp gözlerimi kapatım.
Sabah uyandığımda sarıldığım şeyin bir yastık olmasını çok isterdim ama sanırım bu kadar iri ve kaslı bir yastık yoktu. Ayrıca bir yastık saçımı okşaya biliyorsa ben direk bu evi terk etmeliyim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korku dolu anlarla birlikte açtım gözlerimi. Karşımda gördüğüm tahmin ettiğim kişiden başkası değildi. Alas.
Hızla kollarından çıkmaya çalışsamda izin vermedi ve daha fazla sıkmaya başladı.
Ona kırgındım dün bana öyle davranması çok saçmaydı.
Anlıma küçük bir öpücük bıraktıktan sonra "özür dilerim yaban gülü. Ben mesaja sinirlenip senden çıkardım. Yaptığım çok yanlıştı bir daha asla böyle birşey olmayacak!" Ben bu sözlere sevinsemde aklımdan geçen soruyu akıl almaz bir şekilde sormuştum "o kızla buluştun mu?" Ağzımdam çıkan sözlere bir an ben bile inanmadım.
