January First

January Eighteen

CHAPTER 18

"Hi Babe! I'm back!"

Saglit akong natigilan bago narealize na totoo nga ang nasa harap ko. It's Catherine, my Cathy, my best friend.

Si Cathy ang nagturo sa akin ng lahat ng tungkol sa pagdradrawing, magkakaklasw kami nina Jeffrey noong high school, siya ang pinakamagaaling sa boung batch namin siya din ang best in art, kaya noong naencourage ako ng Daddy ni Jeff na magarchitecture na lang ay si Cathy agad ang una kong nilapitan, wala naman kasi akong hilig noon sa art, user ako kaya hindi ko idedenay na ginamit ko ang talento at kabaitan ni Cathy, pero hindi nya iyon dinamdam nanatili siyang matalik kong kaibigan namin ni Jeff.

Agad akong lumapit at umakap sa kanya, mas pumayat ata siya.

"Kailan ka pa dumating? Hindi ka man lang nagpasabi sana sinundo ka namin ni Jeff!"

Noong nasa 4th year kami ay nakapasa siya sa isang art school sa Paris, France. Subrang proud ang boung Montessori sa kanya, lalo na kami ni Jeff dahil witness kami sa lahat ng paghihirap nya makapasa lang sa school na iyon. Noong lumipat siya doon nawalan na kami ng communication, which is naintindihan naman namin ni Jeffrey dahil kahit kami ay naging busy din sa pagaaral, naging busy din alo sa pagtaboy kay January.

"Surprise kasi, pero ako ang nasurprise dahil gumagala kana pala." Natatawa niyang sabi.

"Iyong kaibigan kasi namin ni Jeff, nagaya. Ikaw kumusta kana? Bakit biglaan ang uwi mo?"

"Pinauwi na ako nina Mommy."

"Oww."

Her parents was never that supportive to her dreams, they are too perfectionist. They always want more kahit higit pa sa subra ang ibinibigay ni Cathy, kung hindi nga iniannounced ng montessori sa boung school na pinapasukan namin ang tungkol sa pagkakapasa nito sa international school, baka hindi nakatuloy doon at ngayun ay nagdodoktor si Cathy.

Iginiya ko siya sa garden ng bahay namin, pinaupo ko siya sa upuan na nandoon may, dinning set kasi na ipwenesto si Mama doon para kapag kunwari daw ay kakain kami sa labas.

"What happened? Hindi ka nila badta pauuwiin Cath."

"Actually I was glad na sinundo na nila ako, hindi kasi naging maganda ang situation ko doon."

"Hindi bat maganda ang offer ng school na iyon? Paanong hindi ka magiging maayos? And bat di ka nagsabi sa amin ni Jeff alam mo namang we can always help."

Lagi siyang nandyan para sa amin ni Jeff kaya hindi kami magdadalawang isip na puntahan siya sa Paris kung kinakailangan niya ng tulong.

"I actually didn't get the scholarship, tumuloy lang ako dahil napasubo na sina Mommy ayaw nilang mapahiya kahit alam nila na at the first place hindi naman talaga ako ang nakakuha."

"Sandali Cath, nagugulohan ako, hindi bat natangap ka doon, we saw it."

Naalala ko noon, she received an email. Tinawagan nya pa nga ako ng madaling araw para ibalita iyon sa akin.

"Pumangalawa lang ako sa mga nakapasa, iyong Northern lang talaga ako at napakalayo ng agwat ko sa kanya. Akala ko lang mapupunta na sa akin iyong slot matapos niyang tangihan, hindi pala the school still pursue her." Malungkot niyang kwento.

She look so depressed, ngayun ko lang siya nakita na subrang lungkot, malaki ang pinagdadaanan niya sa pamilya pero never siyang naging ganito kalungkot. At wala na din siyang confidence sa sarili,  matapang at palaban si Cathy hindi siya ganito.