January First

January Fourty Three

CHAPTER 43

I rushed her to the hospital as soon as possible, nagpapanic na ako sa loob-loob pero pilit kong kinakalma parin ang sarili dahil kailangan naming makabalik sa naga ng safe at mabilis.

She keep on vomiting and her nose is bleeding, kinakabahan na ako dahil ngayun ko lang siya nakitang ganito, this is my fault dapat hindi na ako nakinig sa kanya dapat ay ibinalik ko na siya sa hospital kahit ayaw nya, pero kung ginawa ko iyon hindi mangyayari ang pinaka masayang isang linggo ng buhay ko, pero di bali na, di bali ng hindi ko naranasan uyon gayung magtatapos lang pala ito sa ganito.

"Please January malapit na tayo, hold on baby!" Umiiyak kong sabi sa kanya.

Pero imbes na sumagut ay mas nagvomit pa ito lalo, this time ay may kasama ng dugo kaya mas natarantana na ako. Mabilis kong ipinarada ang kotse sa tapat ng hospital, hindi nga maayus ang pagkaka-park nito, bumaba ako agad at binuhat siya.

"Babe nandito na tayo, please kapit lang."

Sinalubong agad kami ng mga personel at nirush suya sa ER, hindi na ako pinapasuk kaya wala akong nagawa kung hindi ang nanghihinang mapaupo sa sahig at umiyak.

Lord, hindi ako mabuti ang sama-sama ko, pero si January napaka-bait niya kaya please huwag muna hindi pa ako handa.

Makalipag ang isang oras ay dumating ang parents nya, hindi parin siya inilalabas ng mga doctor at ilang doctor na din ang nagmamadaling pumasok doon even Elsa. Nasuntok ako ng tatlong beses ni Mr. Solidad, tinangap ko iyon dahil deserve ko ang bawat sunyok na ibinigay nya, ayaw pa nga sana niyong paawat kung hindi labg sinabi ni Tita Dale na alam niya na nasa akin si January at ang anak ang may gustong huwag ipaalam sa kanya.

"She want a week off, a week to be normal and free kasi sabi niya kung hindi siya lalabas ng isang linggo hindi nya na daw alam kung magagawa nya pa ito." Umiiyak na sabi ni Tita Dale.

Alam nya, alam nyang hindi na kaya ng katawan nya pero umasa parin ako na makakaya nyang umabot ng isang linggo na malakas para makapagpa-opera, nakahawak parin si Mr. Solidad sa kwelyo ko habang umiiyak, ganun din ako, hindi ko alam pero bigla na lang umakap sa akin si Mr. Solidad at umiyak ng umiyak, mas hindi ko napigilan ang sarili ko.

"How was she bago mo siya tinakbo dito?" Tanong ni Tita noong medyo nahimasmasan na kami.

"She was happy and healthy, akala ko okay lang talaga siya dahil maliban sa pagsakit paminsan-minsan ng ulo ay wala na siyang nararamdaman."

"She's not fine, she was hiding all the pain from you para hindi mo suya pigilan." Sabi ni Mr. Solidad na para bang kasama namin siya kaya alam niya.
Halos isang oras bago nila nagamut si January at dinala sa kwarto nito, naunang pumasok sina Tita para makausap ang anak, nag-antay ako sa labas ng kalahating minuto bago pinapasuk, nagmamadali naman ako tumakbo papunta kay January, natigilan lang ako noong mapansin na madaming apparatus ang nakakabit na naman sa kanya, she also has an oxygen on her nose.

"A-are you okay?" Kinakabahan ko pang tanong.

Funny kasi alam ko naman na hindi siya okay after kanina, at alam ko din na hindi totoo anv sasabihin niya.

"Of course."

Iniabot nya anv kamay niya, kinuha ko naman ito at hinalikan bago umakap sa may bandang tiyan niya.

"Pinakaba mo ako ng subra kanina."

"Halata nga, amoy suka ka pa Seb." Natatawang sabi niya.

I changed my shirt peri dahil sinukahan nya pati kotse ko kahit iyong mga reserved na damit namin sa loob nito ay nangamoy na din.

"But you smells like paint too, perfect combination of January First's scent."  Natatawa nya ulit na sabi na nagpangisi sa akin.