January First

January Thirty Three

CHAPTER 33

I can't still believe it, hangan sa mga oras na ito ay nasa state of shock parin ako, hindi ko alam kung may tamang word ba para sa nangyari.

I can still remember the first time we were introduced to each others, I was only a kid back then at alam kong ayaw ko na siyang makasama, kapag alam kong nandoon siya ako na ang unang aalis para umiwas, it was always a competition for me, parang kay Raffa lang din.

But lately, lately lang kami nagkasama na may kabulohan ang nagaganap, lately ko lang naging kaibigan ang pinsan ko and it feels like I lose all the chances to be with him noong nabubuhay pa siya, kung sana inilaro namin iyong mga panahon na nagbabatohan kami ng laruan, kung sana nagusap kami noong mga pagkakataon na nagsusukatan kami ng masasamang tingin, ngayun it's too late.

Nicollo is dead.

"Apat sila sa kotse, madaling araw daw sa Pilipinas noong mangyari amg aksidente, ayun sa paunang imbestigation nawalan daw ng preno kaya nahulog sa bangin. Si Nicollo ang unang nailabas sa kotse pero wala na daw itong buhay, iyon namang mga kaibigan nya, si Joacquim dead on arrival, habang si Zach sa OR na binawian ng buhay, si Kuya Ej na lang nila ang buhay." Kwento ni Raffa habang magkatabi kami sa eroplano.

Naikwento na sa akin ni Nico ang mga kaibigan nya minsan, they were bond with each others, sabi nina Raffa na natutuwa aw silang makakuha ng mga kaibigan doon si Nicollo lalo pa at maliban kay JR ito lang din ang napalayo sa grupo nila. Pero nobody expect na dito sila dadalhin ng pagkakainigan nila.

Naisip ko ang parents ni Nicollo, 4 years ago naghiwalay ang mga ito noong madiscover ni Tita Amanda na kay babae si Tito, nasaktan ang Mommy nya at napilitan si Nico na samahan ito sa Manila kahit nasa Bicol ang buhay, mga kaibigan nito at si Trinity, nagiisang anak kasi ito at inasahan na siyang makakasama ni Tita sa pagtanda.

"Sabi nila may nakuha daw drugs sa kotse pero hindi kami naniniwala, kasi kung totoong gumagamit non si Nicollo sana matagal na siyang nag-overdose dahil malakas din ang dosage ng gamut na tinatake nya para sa tiyan nya." Dagdag pa ni Raffa.

My last personal conversation with Nicollo ay noong nilalagyan nya ako ng tattoo, puros kami murahan non dahil ang sakit kaya tangina at siya naman pinagtatawanan ang reaction ko, nabibigla pa siya sa tuwing sisigaw ako.

Naniniwala din ako sa sinabi ni Raffa, hindi nga naman gagamit non si Nicollo dahil maliban sa danger sa health niya alam nya din na bubuhayin siya para patayin ng mga matatandang myembro ng pamilya namin kapag napatunayang totoo ngaa iyon.

Iyong bayaw ni Raffa ang sumundo sa amin, iyong Cuapico. Ang yabang ibusal ko sa kanya lahat ng kayamanan ng angkan namin eh! Noong makarating kami sa funeral hall kung saan nakalagak ang pinsan ay para kaming kakatayin ni Raffa sa bilis ng pagtakbo.

Nicollo Imojen Villafuerte

Basa ko sa pangalan ng pinsan, isang malakas na paghampas sa dibdib ko ang nangyari. Wala na nga ang tarantado, paano na ang mga pangarap nya, Nicollo is full of dreams and hope noong gabing magkasama kami ang dami nyang sinabi tungkol sa mga plano niya sa buhay, paano na sila magtatayo ng firm ni Raffa gayung nauna na siya.

Nadatnan namin doon si Trinity na umiiyak sa labas pinapatahan ito nina JR at Simon, tinakbo sila ni Raffa para alamin ang nangyayari, gets ko na kung bakit nandito sa labas at umiiyak si Trinity, Tita Amanda probably kicked her out. Kaya isang tao ang agad kong hinanap, wala siya sa kumpolan.

Lumingon-lingon pa ako bago ko siya nahanap sa wakas, naglalakad siya galing sa kabaong ni Nicollo,  ang hakbang niya ay papunta sa direction ng mga kaibigan, hindi nya napansin ang pagdating ko. Dinaluhan nya doon ang mga kaibigan at ibinigay kay Trinity ang cellphone niya.