January First

January Twenty Six

CHAPTER 26

Life was never been like this before.

Catherine is getting better, mas maayus na ang lagay niya kumpara noong mga naunang linggo, hindi namin siya iniwan ni Jeffrey lalo na ako, wala naman akong ibang pupuntahan. Nasa hospital parin siya, hindi parin kasi ito pinapayagan ng doctor na umuwi sa kanila, minomonitor pa daw kasi ito. Pero para sa akin mas depressive kapag nanatili siya doon.
Galit palagi si Mama sa akin, hindi na bago iyon sabi nya nga "Sino ba naman ang hindi maiinis sa kademonyohan mo?!" Diba? Diba? Hindi na rin lang ako kumibo dahil isa lang naman ang gusto niya at hindi ko maibibigay iyon. Hindi sila sangayun sa naging decision ko, si Jeff at Raffa lang ata ang natuwa sa ginawa ko.

At least, bou na naman kaming apat, sinabi ko kay Raffa kinaumagahan noon na lalayuan ko na si January, walang kahit na ano pa man ay tinangap nya ulit ako, parang wala lang nangyari, ni hindi nya nga ako tinanong kung bakit naging biglaan ang decision ko.

"Basti huwag kanang umuwi." Mapungay ang mata na sabi ni Cathy, siguri ay pagud na siya kinulit kasi ito ng kinulit ni Jeff kanina.

"Hindi pwede Cath, pinapauwi na ako ni Mama."

Umismid ito "Hmp! Baka may nagaantay na naman sayo sa bahay kaya ayaw mo na naman magstay dito."

Nilapitan ko ito na nakahiga na sa kama nya.

"Walang ganun Cath, at isa pa alam ni Mama na magagalit ako kapag may uninvited guest akong naabutan sa bahay." Paliwanag ko sa kanya.

Tiningnan naman ako nito na para bang naninigurado pa rin ito.

"Talaga?"

"Oo nga, kailangan ko lang talagang umuwi dahila magrereview pa ako, I have an exam tomorrow, hayaan mo after nito dito ulit kami ni Jeff matutulog!"

Agad itong ngumiti at pumalakpak sa tuwa "Yehey! Slumber party ulit!"

Kailangan ko na naman gumawa ng palusot kay Mama para payagan ako nito, hindi na iyon pwedeng maaudlot dahil nakapangako na ako.

"Cathy uuwi na ako, babalik na lang kami ni jeff bukas."

"I will call, sagutin mo!"

"I will."

"Thanks Babe!"

Lumabas na ako ng kwarto niya, kami lang ni Jeff ang madalas niyang bisita, hindi pa daw kasi umuuwi galing sa conference abroad ang Daddy nya habang hindi naman magawang dumaan man lang ng Mommy nya sa kwarto niya kahit nasa iisang building lang naman sila. Parehong Doctor ang parents niya, pero hindi nya talaga totoong Nanay ang Mommy nya anak siya sa isang nurse ng Daddy nya, namatay ito sa panganganak sa kanya, kaya kinuha na siya ng Daddy niya, hindi din kasi magka-anak ang asawa nito kaya wala siyang choice kundi tangapin si Cathy, pero simula pagkabata hindi nya man lang pinakitaan ng kahit kunting amor si Cath, she made her do things na ayaw nya, noong magpunta siya sa Paris akala namin ni Jeff chance nya na iyon para maging malaya pero it end up as a tragedy.

Pagdating ko sa bahay ay napagalitan na naman ako, sanay na ako ki Mama straight na isang linggo nya na akong pinapagalitan, hindi ko na nga alam kung ano ba ang dahilan ang paguwi ko ba ng late o iyong dati parin.

Iyong sinabi ko kanina na life was never been like this before, kasi iyon ang totoo. I was a man with everything, I do what I want to do, no one can decide for me, I am the master of my own fate. Pero ngayun andito ako at hindi masaya sa kung ano man ang ginagawa ko. Gustong-gusto kong mabuhay si Catherine pero aang kapalit naman noon ay pinapatay ko ang sarili ko.