Accidentally In Love with the Bad Boy

Epilogue

Nanginging akong bumaba ng kotse. di ko alam pero parang meron sakin pumipigil. Yung feeling na nag da-dalawang isip ako. Hayysss..

"Ahmm.. hintayin mo muna kami dyan.." pag papa alam ni mama sakin, tumango lang ako at umupo muna.

Habang nakaupo ako, di ko alam at parang di mapakali leeg ko. Para bang may hinahanap ako.. eh ang tanong, sino naman hinahanap ko?!.

Jezz..

Naalala ko na naman yung mga slitang sinabi ni Jio kahapon..

Hayysss...

Napatingin ako sa cellphone ko ng biglang nag vibrate.

Incoming call from Kuya. Sinagot ko agad.

"Oh ano??. Andyan na ba kayo sa airport??"

"Ahmm.. Oo, kakarating lang namin.."

"Ahh.. buti naman kung ganon... Ahhmm. Tawagan mo nalang ako mamaya pag umalis na kayo.." mag sasalita na sana ako ng bigla akong may narinig na boses sa kabilang linya.

"Oh!. Ready na.. andyan na yung bride!!." Napahinga ako ng malalim.

"Sige.." nanginginig kong sabi at agad kong binaba yung tawag.

Naiinis ako.. naiinis ako kasi nagi-guilty ako.. kaibigan ko si Lissa pero di ko nagawang kausapin sya.. at lalo na ngayong ikakasal na siya..

Kinuha ko yung bracelet na binigay nya sakin. At bumalik lahat ng ala-ala mula nung una kaming nag kakilala ni Lissa.

"Zein.. May problema ba??." Napatingin naman ako kay Mama

"Ahmmm... Wala po.." pagsisinungaling ko.

Mga ilang minuto pa narinig na namin ang sunod na flight.

Nanginginig ako tumayo sa pag kakaupo. Parang may pumipigil sa akin.

"Tara na.." Napatingin naman ako kay papa.. napangiti nalang ako.

Pero habang naglalakad kami, hindi ko maiwasang lumingon. Parang may hinahanap ang mata ko, taong gusto kong makita... at taong gusto kong makausap at hingan ng patawad.

Isang huling lingon. Wala na talaga.. hindi na ko aasa pa..

Kyle's POV;

Kanina pa ko nanginig dito sa kinatatayuan ko, para bang gusto ko nalang tumakbo papalayo sa lugar nato. Pero alam kung bawal. Maraming naapektuhan, maraming buhay ang masisira pag ginawa ko yun.

Hayysss..

Oo, alam kung aalis na si Zein ngayon. Gusto ko man syang makausap pero pano?!. Yung tingnan nya nga lang ako parang sinusumpa nya nako.

Tumibok ng napakabilis ang dib dib ko ng makita ko na si Lissa habang naglalakad papalapit.

Masakit para sakin.. Kaibigan ko sya, at mahal din sya ng kaibigan ko.. pero anong magagawa namin gustuhin man naming itigil to. Pero wala eh!. Nakakagulat nga eh!. Kasi yung taong mahal ng bestfriend ko ngayon papakasalan ko na. At mas masakit eh, nagawa pang pumunta ni Kurt para lang makita si Lissa.

Habang nag lalakad sya, gusto ko nalang maiyak.

At nung nasa harap ko na sya, bigla nyang hinawakan kamay ko.. mag lalakad na sana ako ng bigla nyang kinurot kamay ko na ikinabigla ko.

"Wala ka bang gagawin??" Kumunot naman nuo ko.

"Hahayaan mo nalang sarili mong pagsisihan to sa huli!."

"Anong ibig mong sabihin??."

"8:30 flight nila.." pagkasabi nya nun gumuhit sa labi nya ang napakalaking ngiti. At kahit hindi nya sabihin, alam ko kung ano gusto nyang ipahiwatig..

"P-pero.. pano ka??!. Pano lahat ng to??"

"Magagawan to ng paraan.. gagawin natin ng paraan" nakangiti nyang sabi.

Di ko alam at bigla ko nalang syang niyakap. Dali dali akong tumakbo papuntang kotse. Rinig ko yung reaksyon ng mga taong andun. Ring ko rin sila Papa, pero hindi ko sila inintindi.

Wala na kong pake alam.. ang gusto ko lang eh makita sya ngayon.

Nang makarating ko s parking lot agad kong pinaharurot ang kotse. Ilang minutong byahe ng sawakas makarating  nako sa airport.

Agad akong bumaba ng kotse at dali daling tumakbo. Napatingin ako sa relo ko, 8:25 na.

Hindi!. Hindi pwede..

Huminga ulit ko ng malalim at tumakbo papasok. Wala nakong pake sa mga nakakasalubong ko. Kahit na may nababangga na ko.

Pero bigla akong natigilan ng makita ang isang eroplanong kakaalis lang.

Unti unti akong pinanghinaan. At ilang minuto pa.. tumulo ang luha mula sa mata ko.

At hanggang dito nalang. Wala ng pag asa pa!. Isang maling desisyon ang pinakawalan sya ng hindi ko man lang na paparating kung ano talaga nararamdaman ko sakanya.

Unti-unti nakong humahakbang palayo ng...

"Sabi na nga ba darating ka.." natigilan ako ng marinig ko ang boses na yun. Bigla akong nabuhayan. Hindi ko man nakikita kung sino ang nagsalita, pero sigurado ko!. Sya to.

Dahan-dahan akong humarap sa kinatatayuan ko at di ako makapaniwala sa kung sino nakikita ng mata ko ngayon.

Nanaginip ba ko?? Hayysss..

Patalikod na sana ulit ako pero nabigla ako ng bigla syang tumakbo.

At mas nabigla ako ng maramdaman ko ang katawan nya sa katawan ko. At ngayon ay yakap nya ako.. sa sobrang pagkabigla di ako makagalaw. Di ako makapaniwala. Totoo ba to??

Mga ilang minuto pa, bigla syang kumalas sa pagkaayakap. Habang ako, tulala parin.

Nang mga oras nato.. parang gusto ko nalang tumumba. Agad kong pinunasan ang luha na tumulo sa pisngi ko.

"Tahan na.." nakangiti nyang sabi.

Pumikit ako. Kung tutuo nga to.. ayoko ng sayangin ang oras .. gusto kong maramdaman nya kung ano nararamdaman ko.

Minulat ko ang mata ko at nakita ko ang muka, muka ng taong pinakamamahal ko.

Agad gumalaw ang katawan ko palapit sa kanya. At ngayon nararamdaman ko nalang ang pag pintig ng puso nya. Niyakap ko sya ulit.. yakap na parang wala nang bukas.. yakap na gusto ko ako lang mag paparamdam sa kanya ng ganun. Yakap na hinding hindi nya makakalimutan.

"Akala ko iiwan mo na ko??./ Akala ko di Kana darating.."

nagkatinginan kami ng saby kaming nagsalita. Napangiti naman kami parehas nun.

"Kung hindi nga lang sana dun sa bracelet na naiwan ko di sana kasama ko sila na sila mama.." nakangiti n6ang sabi.

"Anong nangyari dun sa kasal??."

"Di tinuloy.. at salamat kay Lissa." Masaya kong sabi.

Dahan gmdahan kong ginalaw ang kamay ko papunta sa kamay nya. At ngayon, hawak ko na eto.

"Zein I'm sorry, alam ko naging torpe ko, mas inunahan ako ng kaba kesa sa na naramdaman ko sayo.." napangiti naman sya.

"At ngayon hinding hindi na kita pakakawalan pa.."

At matapos nun, bigla ko naman ulit syang niyakap. Sana lagi nalang ganito..

Vote/Comment/Share