Συνάντηση με το πεπρωμένο

Αναπάντεχες εξελίξεις

Η Αριάδνη έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της, γρήγορα πέρασε δίπλα και κάλεσε το νούμερο του. Ο Άρης το σήκωσε λαχανιασμένος και είπε <<Έλα>>

Αρ - Έλα που είσαι; Θέλω τη βοήθεια σου γρήγορα.

Α  - Θα σε πάρω εγώ.

Είπε και της το έκλεισε στα μούτρα κάνοντας την έξαλλη. Δε μπορούσε να το εμποδίσει πλέον και ήλπιζε ότι ο Άρης τελευταία στιγμή θα έκανε πίσω. Μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε από το ξενοδοχείο. Μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε έχοντας στο μυαλό της την εικόνα που είδε πριν λίγο. Μετά από ώρα γύρισε σπίτι και άνοιξε την πόρτα. Η Αναστασία την περίμενε στον καναπέ μόνη της πείθοντας με δυσκολία τον Κωνσταντίνο να μην περιμένει και να πάει για ύπνο. Η ώρα είχε πάει 4 όταν άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα. Σηκώθηκε γρήγορα και έτρεξε προς την πόρτα. 

Είδε την Αριάδνη μπροστά στην πόρτα να δυσκολεύεται να την κλείσει λες και δεν είχε καθόλου δύναμη. Την κοίταξε και πρόσεξε τα πρησμένα μάτια της από το κλάμα και κατάλαβε ότι λογικά είχε γίνει αυτό που δεν ήθελαν. Δεν ήξερε τι έγινε μιας και η Αριάδνη της έκλεισε το τηλέφωνο όταν πήγε στο δωμάτιο. Την βοήθησε να κλείσει την πόρτα και την πήρε αγκαλιά συνοδεύοντας την μέχρι τον καναπέ. Της έβγαλε το παλτό της και το έκανε στην άκρη. Την αγκάλιασε σφιχτά χωρίς να πει τίποτα.

Η φωνή της Αριάδνης βγήκε με δυσκολία τρεμάμενη.

Αρ - Τους είδα στο κρεβάτι.. Το διανοείσαι; Είδα τη ΒΕΡΑ με τον ΑΡΗ. Τον δικό μου Άρη με αυτή τη παλιοβρόμα. 

Αν - Σσσ, ηρέμησε, ξέρω είναι δύσκολο να βγάλεις την εικόνα αυτή από το μυαλό σου, αλλά με τον καιρό δε θα σε πονά τόσο.

Αρ - Ό,τι έχει σχέση με αυτή τη γυναίκα με πονά, Αναστασία. Κουράστηκα να πονάω εξαιτίας της. Ήρθε η ώρα να βάλω ένα τέλος σε αυτό.

Αν - Αριάδνη με φοβίζεις, μη μιλάς έτσι.

Αρ - Εσύ δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, αυτή θα πρέπει να τρέμει. Να τρέμει και τον ίσκιο της. Σου το ορκίζομαι θα μου το πληρώσει. 

Αν - Έλα ηρέμησε και θα το συζητήσουμε ξανά. 

Αρ - Ναι θα το συζητήσουμε, ξανά και ξανά μέχρι να κάνουμε το τέλειο σχέδιο. Αν δε θες να με βοηθήσεις δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς είναι προσωπική υπόθεση.

Αν - Θα σε βοηθήσω, μαζί είμαστε σε όλα, το ξέχασες; Δεν έχει δικό σου και δικό μου. Αλλά δε θέλω να το σκεφτείς τώρα αυτό, θέλω να ηρεμήσεις.