Συνάντηση με το πεπρωμένο

Αναμνήσεις

~~~Την ίδια ώρα στο γραφείο του Άρη μπαίνει ο Αλέξανδρος~~~

- Πως μπαίνεις έτσι στο γραφείο μου ρε;

- Πρέπει να μιλήσουμε.

- Λέγε!

- Η Αναστασία άρχισε την έρευνα. Βρήκε κάτι χαρτιά από την συνεργασία του ομίλου με τον πατέρα.

- Αυτό;

- Ναι! Θες κι άλλο;

- Και γιατί ανησυχείς; Σιγά μην κατάλαβε τίποτα!

- Ναι γι' αυτό ήρθε στο γραφείο μου ζητώντας εξηγήσεις.

- Καλά με αυτήν τι τρέχει; Σε είδα πως την κοιτούσες στο συμβούλιο! Λέει πονηρά και τον χτυπάει στην πλάτη.

- Καλά είσαι ηλίθιος; Αυτή είναι η...

- Όχι μη μου πεις. Ο Αλέξανδρος κουνάει καταφατικά το κεφάλι του.

- Αυτή είναι η περσείδα σου;

- Εγώ σου μιλάω σοβαρά και συ κοροϊδεύεις.

- Εντάξει... τι υπάρχει περίπτωση να κατάλαβε; Αυτές από ό,τι κατάλαβα πάνε πακέτο και αφού η Αριάδνη δεν έχει πάρει χαμπάρι, είμαστε σε καλό δρόμο.

- Μια στιγμή αυτό το όνομα κάτι μου λέει.

- Ναι καλά σου λέει. Και μένα αυτή η Αριάδνη ήταν πρώην μου.

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Αριάδνη!

« Σου έφεραν μήπως ένα φάκελο με το όνομά μου απ' έξω;

Πως μπουκάρεις έτσι μέσα; Όχι δεν έχω κάτι τέτοιο. Σου φαίνεται να με λένε Αριάδνη;

« Μούρες! Θα ήθελες να ήσουν εγώ!» Λέει η Αριάδνη και κάθεται στην καρέκλα.

« Εσείς τι κάνετε εδώ;»

Αλ – Ήρθα να του φέρω κάτι οικονομικές μελέτες για να τις συζητήσουμε.

« Α μπα Αρούλη ξέρεις και από οικονομικές μελέτες εκτός από τις άλλες;»

Ξαφνικά ακούγεται ένα απότομο φρενάρισμα και πήγαμε όλοι στο μπαλκόνι μήπως έγινε κάποιο ατύχημα. Βλέπουμε την Αναστασία με το άσπρο κάμπριο της, σταματημένη έξω από την πόρτα της εταιρείας να βγαίνει από το αυτοκίνητο ντυμένη διαφορετικά από πριν. Φορούσε ένα γκρι γυναικείο κουστούμι με καφέ ζώνη και μπλε πουκάμισο σε συνδυασμό με την τσάντα της που ήταν και μπλε ανοιχτό και μια γόβα σε απόχρωση ανοιχτού κόκκινου.  Ήταν μία πραγματική business woman. Αν δεν την ήξερα θα την φοβόμουν. Καλά πότε πρόλαβε να αλλάξει; Βγήκε από το αυτοκίνητο και κοίταξε προς το μέρος μου.