Συνάντηση με το πεπρωμένο

Αναμνήσεις 2

~ Νωρίς το πρωί στο σπίτι του Δρόσου~

Θ.Ρ. - Δηλαδή την έκαναν την μεταφορά;

- Ναι, ανενόχλητοι.

Θ.Ρ. - Νόμιζα ότι τώρα που πήγαν οι νέοι πρόεδροι εκεί δεν θα τολμούσαν να το κάνουν..

- Τι θα κάνουμε; Είναι γνωστό ότι προσπαθούν να μας βάλουν και μας σε αυτήν την δουλειά. Όσο και να προσπαθούμε να κρατηθούμε μακριά, τους είναι πολύ εύκολο να το κάνουν από την στιγμή που είστε σε συνεργασία με τον όμιλο. Και μετά θα είναι πολύ δύσκολο να ξεμπλέξουμε.

Θ.Ρ. - Όχι δεν θα το επιτρέψω αυτό. Εμείς πουλάμε όπλα όχι ουσίες... Μα δεν γίνεται, υποτίθεται ότι η Αναστασία με την Αριάδνη πήγαν για έλεγχο, τι σκατά έλεγξαν;

- Ξέρετε και εσείς ότι κάνουν καλά την δουλειά τους και είναι δύσκολο να τους αντιληφθούν.

Θ.Ρ. - Πρέπει να επικοινωνήσω μαζί τους, να δω τι βρήκαν στο νησί και να δράσω αναλόγως.

Μπήκε μέσα η οικιακή βοηθός και τον ενημέρωσε ότι ήρθαν τα παιδιά του για πρωινό και τον περιμένουν. Της είπε ότι θα κατέβαινε σε λίγο και αφού τακτοποίησε τις λεπτομέρειες με το δεξί του χέρι κατέβηκε με το κουστούμι του στο τραπέζι εμφανώς αλλαγμένος. Τον τελευταίο καιρό πρόσεχε πολύ τον εαυτό του και την εμφάνιση του όχι ότι δεν το έκανε στο παρελθόν αλλά τώρα έδινε ιδιαίτερη προσοχή. Αν και πάνω από πενήντα ετών η εμφάνιση του παραπλανούσε καθώς κρατιόταν σε άριστη κατάσταση. Δεν ήταν μόνο τα πλούσια γκρίζα μαλλιά του που του πρόσθεταν γοητεία αλλά και το σώμα του που του διατηρούσε αγέρωχο. Μέσα στο στενό του κουστούμι έδειχνε πολύ κομψός και σε κάθε του κίνηση είχε τον αέρα του κατακτητή. Ήταν εμφανές ότι τα παιδιά του, του έμοιαζαν μιας και εξέπεμπαν την ίδια γοητεία. Στην εξωτερική τσέπη του σακακιού του ένα κόκκινο μαντίλι ξεχώριζε πάνω στο γκρίζο ύφασμα. Από μέσα ένα άσπρο πουκάμισο, με ανοιχτά τα πάνω κουμπιά φανέρωνε το γυμνασμένο του κορμί.

Θ.Ρ. - Καλημέρα παιδιά μου. (είπε και έκατσε στο τραπέζι)

Ο Άρης με τον Άλεξ έμειναν να τον κοιτάζουν άφωνοι από την εντυπωσιακή αλλαγή που από ότι έβλεπαν ήταν κυρίως εσωτερική και όχι εξωτερική. Τον τελευταίο καιρό η συμπεριφορά του ήταν περίεργη και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από τα παιδιά του.

Θ.Ρ -Τι με κοιτάτε έτσι;

Α - Όχι απλώς εντυπωσιαστήκαμε από το λουκ. Ούτε γραβάτα φόρεσες σήμερα.