Συνάντηση με το πεπρωμένο

Καθημερινότητα

Η Αναστασία ίσα που πρόλαβε να κοιμηθεί δύο ώρες και σηκώθηκε να ετοιμαστεί για το γραφείο. Πήγε στη κουζίνα και βρήκε τον Φίλιππο να πίνει καφέ μιας και την έφερε χθες στο σπίτι και η ίδια δεν τον άφησε να φύγει μετά από τόσο ξενύχτι.

Φ – Καλημέρα, πρόλαβες να κοιμηθείς;

Αν – Ναι εντάξει μια χαρά.

Φ – Έλα σου πήρα κάτι να φας από τον φούρνο, καφέ δε πήρα αφού δε πίνεις.

Αν – Καλά έκανες. Να σου πω Φίλιππε, τι γίνεται; (είπε και έκλεισε το μάτι)

Φ – Σαν τι να γίνεται δηλαδή; (είπε και της έκλεισε και αυτός το μάτι)

Αν – Σε μένα μιλάς, σε βλέπω πως είσαι τον τελευταίο καιρό, έλα λέγε τι γίνεται με ποια είσαι τσιμπημένος;

Φ – Δίκιο έχεις αλλά δε μπορώ να σου πω.

Αν – Γιατί; Συγγνώμη δε με εμπιστεύεσαι; Έχω προδώσει ποτέ την εμπιστοσύνη σου;

Φ – Όχι.. αλλά την ξέρεις και δε θέλω να το μάθεις.

Αν – Μωρέ αν είναι αυτή που υποψιάζομαι το ξέρω ήδη (μουρμούρισε).

Φ – Τι;

Αν – Τίποτα. Άντε πες μωρέ λες και θα γίνει τίποτα, έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα το μάθουν όλοι για πόσο σκοπεύετε να κρύβεστε ο ένας από τον άλλον;

Φ – Τι θες να πεις; Έχεις καταλάβει ποια είναι;

Αν – Ε κάτι ξέρουμε και εμείς.

Φ – Πραγματικά τόσα χρονιά απορώ πως δεν έγινε κάτι μεταξύ μας. Η Ζωή είναι απίστευτη, είμαι πολύ ενθουσιασμένος μαζί της.

Η Αναστασία στραβοκατάπιε τη μπουκιά της και άρχισε να βήχει.

Αν – Η ΠΟΙΑ;;

Φ – Η Ζωή εσύ ποια έλεγες;

Αν – Όχι δεν.. Δηλαδή τη Ζωή εννοούσα και εγώ φυσικά. (Α ρε καημένη Ιωάννα...)

Φ – Που το ήξερες στο είπε αυτή; Είχε πει να μη το πούμε πουθενά.

Αν – Όχι από μόνη μου το κατάλαβα. Γιατί είπε να μη το πείτε;

Φ – Ε δεν ήθελε να πειρακτικά σχόλια της παρέας, προς το παρόν.

Αν – Α μάλιστα. Και πόσο καιρό είστε μαζί;

Φ – Έχει κανένα μήνα τώρα.

Αν – Τι να πω..

Φ – Τώρα γιατί πήρες αυτό το βλέμμα; Μη μου πεις ότι δεν εγκρίνεις τη φίλη σου;