Kerem eli dudaklarında koşarak uzaklaşıyordu oradan. Ne yapacağını bilemiyordu. O eve tekrar gittiği ana lanet ediyordu. İçinde dayanılmaz bir vicdan azabı onu yiyip bitirmeye başlamıştı bile. Kafasından birçok soru geçiyordu ama en önemlisi şuydu: "Ada bu öpücüğü bilmeli mi?" Kerem kendine çok kızıyordu. Gözde'ye bu izni nasıl vermişti? En sonunda gözyaşlarını tutamadı. O kız yüzünden Ada'yı kaybetmeye dayanamazdı, Ada bunu bilmemeliydi.
Gözde kapının önüne çökmüş ağlıyordu. Kendini çok yalnız ve çaresiz hissediyordu. Neden kimse onu sevmiyordu? Doğru ya, annesi bile sevmemişti onu. Başkaları nasıl sevsin ki? O küçükken babasını aldatıp kaçmıştı annesi. Onu hiç düşünmeden. Sonra da arayıp sormamıştı. Şimdilerde sadece özel günlerde kartpostal geliyordu annesinden, ne mutlu ama! Babası 5 yıl önce yeniden evlenmişti. Gamze Hanım tatlı biriydi ama Gözde artık sevmeyi bilmiyordu, öğrenememişti. Yine de Gamze'yi annesi olarak tanıtmıştı herkese, o güçsüz görünmeyi hiç sevmezdi. Gözyaşlarını silip odasına çıktı. Annesinin en son gönderdiği kartpostala sarılarak uykuya daldı.
Gece Furkan ve Banu için çok güzel geçmişti. Bolca sohbet etmişlerdi ve birbirlerini daha yakından tanımışlardı. Furkan Banu'yu eve bırakırken Banu'nun tedirgin hallerine bir anlam veremese de artık ondan hoşlandığına emindi. Banu Furkan'ın kendisini bıraktığı lüks siteden dışarı çıkıp bir otobüse binerek asıl evine geçiyordu. Babasının geçen yıl iflas ettiğini ve tüm varlıklarını kaybettiklerini kimseye söyleyememişti, Gözde'ye bile! Tüm harçlığını Gözde anlamasın diye onunla gezmeye harcarken babası evde daha az harcama yapma konusunda sürekli ona ikazda bulunuyordu. Banu ise bu durumunun anlaşılmasına izin vermeyeceğini söyleyerek babasına karşı geliyordu. Her gece aynı tartışmayla son buluyordu.
Mert yirminci kez Ali'yi aramıştı ve yine aynı telesekreter sesini duyup sinirle kapatmıştı telefonu. Deli gibi merak ediyordu onu. Hep okuduğu çizgi romanından kopup yere düşen bir sayfayı yanına almıştı geçen gün. Onu öperek uyumaya çalıştı: "Neredesin Ali? Neredesin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonun Başlangıcı
Fiksi RemajaHerkes bir maskeyle yaşar. Ne kötü görünenler gerçekten kötüdür ne de iyi görünenler gerçekten iyi. Yaşadıklarımızın ardında da bir şeyler gizlidir hep. Hangi mutluluklar acı, hangi acılar mutluluk getirir bilinmez. Aslında her son yeni bir başlangı...
