Ada ve Batuhan ertesi gün yine buluşmak üzere sözleşip ayrıldılar. Ada tüm akşam Kerem'i ve yaşadıklarını düşündü, bunu hiç istemese de beyni onu zorluyordu. Batuhan'ı seviyordu, onunla mutluydu ama Kerem'le geçirdiği günleri, ona hissettirdiklerini bir türlü unutamıyordu. Belki de normali buydu. O duyguları hiç yaşamamış gibi hayatına devam etmesi beklenebilir miydi? Bu derin düşüncelerle uykuyu daldı.
Ada ertesi gün kitap kafeye gitmek üzere yola çıktı. Otobüse bindi, aşırı kalabalık olduğu için ayakta duruyordu. İçerisi çok havasızdı. Ada nefes alamamaya başladı. Sonra gözü karardı. Hafif sendeleyerek birkaç adım attıktan sonra yere yığıldı. Otobüstekiler panikle Ada'yı dışarı çıkartıp kendine getirmeye çalıştı ama başarılı olamadılar. 40'lı yaşlarda bir kadın: "Hastaneye götürelim!" dedi. Yoldan geçen arabalara işaret yapıp durmalarını beklemeye başladılar. En sonunda siyah bir cip durdu. Ada'yı ve onunla ilgilenen kadını alıp en yakın hastaneye bıraktı. Ada sedyeye alınıp hemen acil servisten hastaneye girişi yapıldı. Kadın koridorda Ada'yı bekliyordu. Doktorlar Ada'ya serum verdikten sonra Ada gözlerini açtı. Kadın hemen yanına koştu: "Kızım iyi misin?" diye sordu. Ada etrafa şaşkınlıkla bakıyordu: "Ne oldu bana?" "Kızım otobüste bayıldın. Seni aldık hastaneye getirdik." "İyiyim ben teşekkür ederim." dedi Ada. Aradan biraz zaman geçtikten sonra Ada daha iyi hissediyordu kendini: "İyiyim ben teyzeciğim. Siz gidin lütfen. Her şey için teşekkür ederim." dedi. Kadın gülümseyerek: "Yavrum gerçekten iyi misin? Anneni babanı arayalım onlar gelseydi ben öyle gitseydim." dedi. Ada: "Teyzeciğim gerçekten iyiyim. Ararım ben şimdi gelirler zaten." dedi ve kadınla vedalaştılar. Az sonra doktor Ada'nın yanına geldi: "Nasılız küçük hanım?" diye sordu. "İyiyim, gidebilir miyim artık?" diye sordu Ada. Doktor düşünceliydi: "Birkaç tetkik yapmamız gerekiyor. Sonrasında gidebilirsin." Ada telefonu eline aldığında Batuhan'ın sayısız aramalarını ve mesajlarını gördü. İlk olarak ona geri döndü: "Batu?" "Ada?! Nerdesin sen öldüm meraktan!" "Of sorma. Otobüste bayılmışım. Hastanedeyim şimdi." "Ne?! Hangi hastane? Geliyorum hemen." Batuhan gelene kadar Ada'nın tetkikleri tamamlanmıştı. "Ada? Canım..." Batuhan Ada'yı görür görmez ona sarıldı. "İyiyim Batu, sakin ol." dedi Ada. O sırada elindeki dosyayla doktor geldi: "Ada Hanım." "Evet doktor bey?" "Tebrik ederim, hamilesiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonun Başlangıcı
Teen FictionHerkes bir maskeyle yaşar. Ne kötü görünenler gerçekten kötüdür ne de iyi görünenler gerçekten iyi. Yaşadıklarımızın ardında da bir şeyler gizlidir hep. Hangi mutluluklar acı, hangi acılar mutluluk getirir bilinmez. Aslında her son yeni bir başlangı...
