Sonun Başlangıcı

Kıskançlık Krizi

Yeşim'in evinde bayram havası vardı. Herkes bu müthiş sonuç için Yeşim'i tebrik etmeye gelmişti. Ailenin ilk okuyan kızı Yeşim avukat olacaktı. Yeşim sonunda hedefine ulaşmıştı ve çok mutluydu. Şimdi sıra kendisi için en iyi üniversiteyi seçmekteydi. O üniversiteyi de en iyi dereceyle bitirecek ve haksız yere hapse atılan amcasını kurtaracaktı. O büyük hırsı işte bu yüzdendi! Büyük bir avukat olacak ve amcasının suçsuzluğunu ispat ederek onu kurtaracaktı.
Kerem ise beklediğinden iyi gelen sınav sonucuna sevinememişti bile. Aklı hala Ada'daydı. Annesi Kerem'e sordu: "İTÜ ekonomide'de kararlı mısın?" Kerem sıkılmış görünüyordu: "Evet anne." Kerem annesinin sorularından sıkılıp odasına geçti. İnternette gezinmeye başladı. O da ne?! Ada mıydı o?! Gördüğü fotoğrafı hemen büyüttü. Evet ta kendisiydi! Yanındaki çocuk da Kerem'in okulda en nefret ettiği çocuk olan Batuhandı! Fotoğrafın altına yazılanlara baktı hemen:
batuhandemir Mezuna kalanlar :D @adadolunay
adadolunay Hahahah kötüsün batu :D @batuhandemir
batuhandemir Bence çok güzel olacak seninle bir yıl tekrar hazırlanmak
@adadolunay
adadolunay Görücez bakalım :D
@batuhandemir
Kerem ekrana bakakalmıştı. Yaşadığı duyguları tarif etmesi imkansızdı. Kıskançlık, hayal kırıklığı, yenilgi, acı, öfke ve daha fazlası... Masada duran su bardağını alıp duvara fırlattı. Annesi odaya koştu: "Kerem ne oluyor?! İyi misin?" Kerem deliye dönmüştü: "Anne beni yalnız bırak!" Kerem kendisini öyle çaresiz hissediyordu ki ağlamamak için kendini zor tuttu. Batuhanı öldüresiye dövmek istiyordu. Sonra durdu. "Bir dakika ya. Neden yapmayayım ki?! Ona Ada'ya yazmak neymiş göstereceğim! O. çocuğu!" dedi kendi kendine. Batuhan'ı aradı. "Alo?" "Yarım saate bizim basket sahasına gel." Kerem bunu söyleyip kapattı telefonu. Kerem sahaya gittiğinde Batuhan orada onu bekliyordu. Kerem çok sinirliydi: "Oğlum sen belanı mı arıyorsun ha? Ada'nın yanında ne işin var lan senin?" Batuhan da yükseliyordu: "Sanane lan Ada'dan? Terketmiş kız seni. İstediğiyle görüşür!" Kerem daha da öfkeleniyordu: "Ulan i**e! Biz ayrılalı daha ne kadar oldu? Akbaba gibi üşüştün mü hemen kızın tepesine?! Şerefsiz herif!" Batuhan Kerem'in üzerine yürüyerek: "Sana mı soracağım lan ne zaman yazacağımı? Sen onu kızı aldatmadan önce düşünecektin! Sen git elalemin kızını öp sonra gel Ada'yı sahiplen! Yok öyle şey! Hadi git yoluna! Uğraşma benimle!" Kerem bu sözlerin üstüne Batuhan'a kafa atıp onu yumruklamaya başladı. Batuhan yerden kalkıp onu sahanın tellerine doğru savurdu. Kerem'in suratına yumruk atmaya başladı. En son ağzını kavrayıp: "Bana bak oğlum. Bir dahakine bu kadar kibar olmam söyleyeyim. Ada'dan uzak dur artık." dedi ve yere tükürüp sahadan uzaklaştı. Kerem'in suratı kan revan içindeydi. Yine de hiçbir yeri kalbi kadar acımıyordu.