Ebru Hoca'nın dengesiz hallerine bir cevap arayan Kerem, kurs çıkışı onu takip etmeye karar verdi. Yavaş ve dikkatli adımlarla Ebru Hoca'nın izindeydi. Ebru Hoca biraz yürüdükten sonra bir apartmana girdi. Kerem peşinden apartmana girmeye çalıştı fakat kapı kapanmıştı. Zildeki isimleri tek tek incelemeye başladı. Burada hep muayenehaneler vardı. 3 adet dişçi ve 1 adet psikolog ismi yazılıydı. İçlerinden bir tanesinin ziline bastı. Neyse ki kapı açılmıştı. Kerem: "Hangisine girdi acaba?" diye düşünmeye başladı. Sırayla daireleri gezmeye karar verdi. "Merhaba. Az önce gelen beyaz elbiseli bayan yere parasını düşürdü de onu vermek için gelmiştim." 3 dişçi muayenehanesinden de "Buraya öyle bir bayan gelmedi." cevabı alınca Ebru Hoca'nın psikologla görüşmek için buraya geldiğini anladı. Kerem apartmandan çıkıp kapıyı gören bir yere saklandı. 1 saat sonra Ebru Hoca'nın apartmandan çıktığını gördü. Hemen apartmana girip psikolog muayenehanesinin zilini çaldı: "Merhaba. Benim randevum yok ama bugün psikologla görüşme şansım var mı?" Biraz bekledikten sonra sekreter onu psikoloğun odasına yönlendirdi: "Buyrun." Kerem biraz gergindi. Psikolog hemen konuya girdi: "Evet, sizi buraya getiren şeyi merak ediyorum. Lütfen tüm hissettiklerinizi içtenlikle paylaşın benimle." Kerem: "Şey... Ben. Ebru Yılmazoğlu. Az önce çıkan hastanız. Onun öğrencisiyim ben. Neden geldi, nesi var?" diye sordu. Psikolog ise: "Bu bilgiyi sizinle paylaşamam. Bu hastanın özeli." dedi kapıyı göstererek. Kerem ısrar etti: "Bakın bu benim için çok önemli. Öğrencisiyim ben onun. Bilmem lazım." dedi. Psikolog kararlı görünüyordu: "Sizinle bunları paylaşamam diyorum beyefendi. Lütfen çıkar mısınız?" Kerem sinirlenmişti: "Çok garip davranıyordu zaten! Bir iyi bir kötü! Anlayamıyorum onu! Delirmek üzereyim!" Psikolog Kerem'in omzuna dokunarak: "Evlat. Böyle davranması onun durumu için normal." dedi ve onu dışarı çıkardı. Kerem oradan çıkar çıkmaz evine gidip internette araştırma yapmaya başladı: "Dengesizlik... İyi ve kötü... Farklı ruh halleri..." Kerem en sonunda olayı çözmüştü: "Sen bipolarsın Ebru!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonun Başlangıcı
Novela JuvenilHerkes bir maskeyle yaşar. Ne kötü görünenler gerçekten kötüdür ne de iyi görünenler gerçekten iyi. Yaşadıklarımızın ardında da bir şeyler gizlidir hep. Hangi mutluluklar acı, hangi acılar mutluluk getirir bilinmez. Aslında her son yeni bir başlangı...
