Sonun Başlangıcı

Özgürlük

Furkan: Banu nerdesin? (20.25)
Banu: Evdeyim. (20.32)
Furkan: Tüm gün açmadın telefonumu. Nereye kayboldun? Sonucunu da söylemeden çektin gittin. (20.36)
Banu: Yarın buluşalım mı? Sana söylemem gereken şeyler var. (20.39)
Furkan: Olur tamam. (20.40)
Banu: Saat 12de sahilde. (20.41)
Furkan: Tamam görüşürüz. (20.43)
Banu: Görüşürüz. (20.43)
Banu ve Furkan sahilde buluştular. Banu gergin görünüyordu. Furkan: "Evet seni dinliyorum Banu." diye hemen konuya girdi. Banu her şeyi anlatmaya başladı: "Furkan. Benim babam geçen yıl iflas etti. Neredeyse tüm mal varlığımızı kaybettik. Evimizi, arabamızı, yazlığımızı, teknemizi hatta tüm paramızı. Büyük çöküş yaşadık. Ben bunalıma girdim. Bu ani yıkılışı kaldıramadım ve bu gerçeği inkar ettim. Kimseye bir şey söyleyemedim. Dışlanmaktan korktum. Hiçbir şey olmamış gibi yapmaya çalıştım. Babamla bu konuda sık sık kavga ettik hep. Seninle ilişkiye başlarken de sana bunu itiraf edemedim. Seni kaybetmekten korktum. Şimdi sen özel üniversite falan diyince... Sana oraya gidemem diyemedim. Seni üzemedim. Dün sonucumu görünce burs kazanamayacağımı da anladım. Çareyi kaçmakta buldum. Böyle işte. Şimdi ne karar verirsen sana saygı duyacağım." Furkan gülümsüyordu. Banu: "Şoka girdi. Kesin sinirleri bozuldu. Allahım ne yaptım ben?!" diye geçirdi içinden. Furkan rahat görünüyordu: "Bunları biliyordum Banu. Sadece senin kendini hazır hissedip itiraf edeceğin günü bekledim. Beni şaşırtmadın. Geldin her şeyi itiraf ettin." Banu şoka girmişti: "Nasıl yani!? Nasıl biliyordun?" Furkan açıkladı: "Şu Gözde'nin doğum günü partisi. Seni eve bıraktım hatırlıyorsan. Tedirgin tavırlarından bir şeyler çevirdiğini anlamıştım. Seni o siteye bıraktıktan sonra arabayla ara sokakta durdum. Seni takip ettim. Otobüse binip kendi evinde indin. O an anladım. Ertesi gün araştırdım ve her şeyi öğrendim. Konuşmalarımda yaptığım güven vurgusu bilinçliydi. Özel üniversite olayını de bilerek ortaya attım. Hepsi seni gerçeği söylemeye itmek içindi. Seni anlıyorum Banu. Yaşadıklarını tahmin edebiliyorum. Kendin gelip bana bunları anlatman benim için çok önemliydi. Bundan sonra da senin yanında olacağım. Seni seviyorum." Sarıldılar. Banu kendini kuş gibi hafif hissediyordu. Gökyüzüne tekrar baktı: "Teşekkürler hayat."