Sonun Başlangıcı

Aynadaki Ben

Yeşim okuluna iyice alışmıştı ve birkaç yakın arkadaş edinmişti bile. Merve bunlardan bir tanesiydi. İyi niyetli ve cana yakın bir kızdı. Yeşim'le de iyi anlaşıyorlardı. Bir ders arası Yeşim'le konuşurlarken: "Yeşim. Yanlış anlamazsan sana bir şey söyleyeceğim." dedi Merve. "Tabii söyle?" dedi Yeşim. "Ya senin yüzün çok güzel aslında. Ne bileyim. Biraz kilo verip makyaj falan yapsan çok güzel olursun bence. Hiç kendinin farkında değil gibisin. Hep ders hep ders. Kendine haksızlık ediyorsun gibi geliyor bana." dedi Merve. Yeşim şaşkındı. İlk kez kendisiyle ilgili böyle cümleler duyuyordu. "Ben mi?! Aman canım! Sen de! İşim olmaz benim öyle şeylerle." diyerek güldü Merve'ye. "Neden ki? Sen de bir genç kızsın. Giyinip süslenmek, beğenilmek senin de hakkın. Bunu bir düşün bence." dedi Merve. Yeşim ne diyeceğini bilemedi ve konuyu kapattı. Eve geldiğinde odasına geçip Merve'nin ona söylediklerini tekrar düşündü. Aynanın karşısına geçti. Yüzünü ve vücudunu incelemeye başladı. Hep topladığı saçlarını omuzlarına doğru saldı. Biraz kendini inceledikten sonra kendine bir şans vermeye karar verdi.
Yeşim: Teşekkür ederim. Dediklerini deneyeceğim. (19.46)
Merve: İşe yarayacağını biliyordum yess! (20.00)
Kerem tüm gün Ebru Hoca'yı düşündü. "Of bir an önce haftasonu gelsin!" diye geçiriyordu içinden. Bu düşüncelere dalmışken Gözde aradı. Biraz havadan sudan konuştuktan sonra Kerem Gözde'ye Ebru Hoca'dan bahsetti. Uzun uzun onu anlattı. Gözde sessizce dinledi. "Galiba Kerem'in hayatında olabileceğim yer ancak burası." diye düşündü. Kerem'in hayatından tamamen çıkmaya cesareti yoktu. O yüzden bu durumu kabullenerek onun arkadaşı olmaya göz yumdu. "Kerem anlıyorum kadın afetmiş falan da bu işin sonu nereye varacak? Yani öğretmeninle beraber olacak halin yok heralde?!" diye sordu Gözde. "Neden olmasın ki? Kadının sevgilisi yok. Bana da yakın davranıyor." dedi Kerem. "Bu işin sonunda umarım üzülmezsin." dedi Gözde. Bunu yürekten diliyordu.