Sonun Başlangıcı

Acımasız Hayat

Banu ve Furkan bir dargın bir barışık ilişkilerine devam ediyorlardı. Furkan'ın yeni çevresi ve Banu'nun kıskançlıkları hep yeni kavgalar doğuruyordu. Aralarındaki bu gerilim onları çok yoruyordu. Banu bir şeyler yapması gerektiğini hissetti. Furkan'la arasını düzeltmek için ona bir sürpriz yapmaya karar verdi. Haftaiçi derslerini ekip İstanbul'a geldi. Furkan'ın en sevdiği grubun o akşam konseri vardı. İkisi için bilet alan Banu, Furkan'ın evinde onu beklemeye başladı. Furkan'ın annesi Leyla Hanım: "Kızım bir şeyler içmek ister misin?" diye sordu. "Almayayım efendim teşekkür ederim." dedi Banu. "Furkan şimdilerde gelir. Ne güzel düşünmüşsün konser işini." "Evet, umarım Furkan da mutlu olur." "Olur tabii." Anahtar sesleri geliyordu. Furkan gelmiş olmalıydı. Kapı açıldı. Kızlı erkekli yaklaşık 10 kişilik bir grupla eve gelen Furkan: "Millet mekan bu. Keyfinize bakın." dedi gülerek. Salona geçtiklerinde Banu'yu görünce şok oldu: "Banu?!" Banu gruba şöyle bir göz gezdirdikten sonra bir şey söylemeden evden koşarak ayrıldı. Furkan: "Banu durur musun?" diye bağırsa da gitmesine engel olamamıştı. Leyla Hanım Furkan'a: "Kız senin için konser bileti almış öylece bekliyordu seni. Hevesi kursağında kaldı. Kızı üzdün, gönlünü al." dedi. Furkan kendini çok kötü hissediyordu. Getirdiği arkadaş grubu evde eğlenmeye başlamıştı bile. Banu evden çıkar çıkmaz hıçkırarak ağlamaya başladı. Elindeki biletleri bir çırpıda yırtıp attıktan sonra bir banka oturup düşünmeye başladı: "Beni kaybetmekten korktuğu için bana evlenme teklifi eden adama bak! Herkes değişmek zorunda mı? Hayat neden bu kadar acımasız?" Bu soruların cevabını vermek hiç kolay değildi. Aşık olmak bir şans olsa da bu şansı kullanmak karakter istiyordu. Maalesef aşk herkese yakışmıyordu.