Yeşim yeni okulunu sevmişti. Burada hayallerini gerçekleştirebileceğine inanıyordu. Okul çıkışı amcasını ziyarete gitti. Amcası duygulanmıştı: "Yeşim..." "Amca merak etme. Kurtaracağım seni. Sana atılan iftiraları bir bir ortaya çıkaracağım." "Sana inanıyorum kızım." Yeşim her zamanki gibi tutamamıştı gözyaşlarını. Eve geldiğinde odasında oturup geçen yıla gitmişti. Amcasının tutuklandığı o günlere. "Yemin ederim ben bir şey yapmadım! Bırakın beni!" Amcası bir bankada çalışıyordu. Hesaplarda usülsüzlük yapıldığı tespit edilmişti ve işin suçlusu olarak amcası gösterilmişti. Yeşim amcasına inanıyordu, o suçsuzdu. Biri bu haltı yemiş ve suçu masum amcasına atmıştı. İşlemler amcasının bilgisayarından yapıldığı için ne kadar itiraz etseler de tutuklanmasına engel olamamışlardı. Yeşim her ayrıntıyı tek tek araştıracak ve gerçeği ortaya çıkaracaktı! Buna yemin etmişti.
Kerem ise yıllardır hayalini kurduğu okulun öğrencisi olduğuna hala inanamıyordu. Son yaşadığı şeyler onu kötü etkilese de hayatında yeni bir sayfa açmaya kararlıydı. Okulun ilk günü onun için güzel ve bir o kadar da yorucu geçmişti. Şimdiden bir arkadaş grubu edinmişti bile! Eve geldiğinde Gözde aramıştı: "Nasıldı ilk günün?" "İyiydi ya. Okul tahminimden de güzel ve keyifli." "Sevindim senin adına." "Senin okul nasıl gidiyor bakalım?" "İngilizce eğitim görüyorum şu an. Baya geliştirdim kendimi. Her şey yolunda. İşte sen yoksun. Tek sıkıntı o." Gözde Kerem'i çok özlüyordu. "Keşke sen de benim yanımda olabilsen." diye karşılık verdi Kerem. Gözde mutlu olmuştu. "Suç ortağım" diyorlardı birbirlerine. Kerem Gözde'ye karşı ne hissettiğini tam olarak anlayamıyordu. Ona aşık değildi, evet. Hoşlanıyor mu ondan da emin değildi ama bir şey onu Gözde'ye çekiyordu. Anlam veremediği bir çekim vardı aralarında. Belki de yalnız olduğu için bağlanmıştı ona. Gözde'nin ona olan sonsuz sevgisi ona iyi gelmişti. Artık çok yorgundu, düşünmek istemiyordu bunları. "Böyle iyiyiz." diye geçirdi içinden. Hayat ona geleceğe dair planlar yapmanın aptalca olduğunu göstermişti yakın zamanda. Anı yaşayacaktı artık. İçinden geldiği gibi. Özgür ve mutlu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonun Başlangıcı
Novela JuvenilHerkes bir maskeyle yaşar. Ne kötü görünenler gerçekten kötüdür ne de iyi görünenler gerçekten iyi. Yaşadıklarımızın ardında da bir şeyler gizlidir hep. Hangi mutluluklar acı, hangi acılar mutluluk getirir bilinmez. Aslında her son yeni bir başlangı...
