VINCENT (Book 2 of 2) ↠ Amor Aeternus | (PUBLISHED UNDER CLOAK-POPFICTION)

✨2.11 : I Need You ✨

Comments are really appreciated :D

Tweet me with #VINCENTwp

And lastly ENJOY. Mua

#VINCENTwp

✨✨✨

I Need You

"Dear, are you okay?"

I sighed and opened my eyes. They're all looking at me and I didn't want the feeling it gave me.

Lalo na 'yung titig na ibinibigay ng kapatid ko. Ayokong tingnan niya ako na parang naaawa siya sa akin. Ayokong makita ang mga mata niya na alam kong humihingi na ka agad ng tawad sa ginawa ni Monica. 

We already talked about what they planned to do and it's not his fault. Ang kailangan nilang gawing dalawa ay paniwalain ang mga magulang namin. Ang kailangan kong gawin ay mag tiis. 

We have our jobs to do and I should do mine.

"Okay lang mommy. Uh, can I go home first? Nahihilo po kasi ako," I truthfully said to my mother. Hindi ko alam kung anong dahilan nang pagkahilo kong iyon ngunit mabuti na rin iyon kahit papaano dahil wala naman akong balak pang magtagal sa restaurant na iyon.  

"Maputla ka na nga anak," concern na sabi ni mommy, sabay na hinawakan ang aking mga kamay. "Go ahead and rest dear. I'll call my driver, magpahatid ka na." 

"I'll go with her," alok ni Reed.

Agad naman akong napatingin sa kaniya at umiling. "No," ani ko.

Sasagot pa sana siya pero agad ko siyang hininto. Hindi niya kailangang ihatid ako pabalik sa mansion. Kasama niya ang 'girlfriend' niya at hindi naman niya pwedeng iwanan ito para lang sa akin na kapatid niya.

I was aware that we're playing a dangerous game. Hindi naman siguro bulag ang mga magulang ko para hindi nahalatang may nangyayaring kakaiba sa mga anak nila. Nagduda na sila sa amin noon kaya hindi malayong naulit na naman iyon. Gaya nga ng sabi ko, kahit na masakit...kailangang magtiis.

"I mean," I cleared my throat. "Kaya ko naman na. Mal will be there with me. Kaya ko na umuwi mag-isa, kuya. You should stay here with Monica and enjoy the rest of the night." 

Pinilit kong ngumiti sa kanilang dalawa at nagmamadaling tumayo. Agad namang nakarating si Mal sa gilid ko at kinuha ang bag na dala ko. "Congrats nga pala sa inyong dalawa."

Monica just gave me a sweet smile and hooked her arms around my brother. "Thank you, Savannah. I hope you can help me with the planning and the organizing for the engagement party."

I resisted the urge to roll my eyes, because of that innocent voice of her. It really bothered the hell out of me every time she talked about their relationship. 

Miski kasi ako ay paniwalang-paniwala niyang totoo ang mga ginagawa niya. At naiinis ako dahil napapatanong ako sa kung gaano nga ba kami kakatag ni Reed. Every time I saw them, I always ended up doubting Reed's faithfulness to me.

"Savannah?" Monica called me, snapping me out of my reverie. I nodded at her and said my goodbyes once again. I looked at my brother and he was still watching me with those same intense and sad brown eyes that sent chills down my spine and saw through me.

I wanted to say that it's okay and I was fine with our situation. Na 'wag siyang mag-alala at kaya ko ang sarili ko at ang gusto ko lang ay umiwas na sobrang masaktan kung sa kali mang aarte talaga silang parang nagmamahalan sa harapan ng mga magulang namin.