VINCENT (Book 2 of 2) ↠ Amor Aeternus | (PUBLISHED UNDER CLOAK-POPFICTION)

✨2.24: Grey Ezekiel Del Fuego✨

I would really appreciate if you leave some feedback/comments below :D
Thank you!

#VINCENTwp
Kapit. Hingang malalim. Kaya niyo 'yan.
✨✨✨

Grey Ezekiel Del Fuego

Hindi na kami dumalo ng reception. Matapos namin makuha ang temporary marriage certificate ay agad kaming kumuha ng van pabalik sa hotel namin.

Magdadapit hapon na at gusto naming ma-maximize ang buong araw na magkasama kaming dalawa ng kapatid ko.

"Keep the change," aniya sa driver.

Mabilis kaming bumaba ng sasakyan at tumungo ka agad sa elevator. Para kaming may hinahabol sa bilis naming gumalaw. Natatawa pa nga ako dahil hindi na namin naitago ang kasabikan namin sa isa't isa. Para kaming mga bata.

Lalo pa nang maabutan naming walang tao ang elevator. Pagkapasok pa lang namin sa loob ay hindi na maalis ni Reed ang labi niya sa akin at sa leeg ko.

"Reed, baka may biglang...sumabay," hingal kong sabi sa gitna ng paghahalik niya sa akin.

Gods. Bakit ang init dito sa Sweden?

"Then let them see us," paos na bulong niya sa aking tainga bago niya iyon halikan at hilahin pababa gaya ng paborito niyang gawin sa tuwing gusto niya akong tuksuhin.

D a mn it. My blood run cold because of what he did.

"Let them see how I make love to you," dagdag pa niya nang iginiya niya ang panga ko sa gusto niyang direksyon upang mas mapasok pa ng kaniyang dila at labi ang aking bibig.

"Reed..." Nangangatog na ang mga tuhod ko habang patuloy na nanamamasyal ang kaniyang kamay sa bawat parte na maabot niya.

Agad niya akong isinandal sa pintuan ng elevator nang sinubukan kong pigilan siya dahil sa takot na baka may guest na bigla na lamang magpasyang gumamit nito, pero nang tuloy-tuloy niya na akong binuhat, hanggang sa nakapulupot na ang mga binti ko sa kaniyang baywang at nakaduro na sa aking pang-upo ang kaniyang pagkalalaki, ay nawalan na rin ako ng ganang manlaban pa at hinayaan na lamang ang katawan at puso kong mag dikta ng susunod na aksyon.

If it's Reed Jacob Fonacier who had been kissing you like you're the most delectable thing in the world, you just have to go with the flow.

"Asawa...na...kita," ani niya sa aking labi. Sandali siyang tumigil sa paghalik sa akin at pinasinayahan ng mala-ginto niyang mga mata ang sa akin at wari bang hindi siya huminto sa paghalik dahil sa pagtama ng mainit na hininga niya sa aking labi.

Dahan-dahan siyang ngumiti at nag-init ka agad ang pisngi ko pati na ang tiyan ko sa sobrang lalim at kalamig ng kaniyang boses habang paulit-ulit niyang hinihimas ang aking binti.

"Savannah," he said, "You're my wife now."

Tumango ako sa kaniya at pinasadahan ang kaniyang buhok at minemorya ang bawat linya ng kaniyang mukha.

Hindi rin ako makapaniwalang asawa ko na itong lalaking ito. He's the most beautiful person alive and he's mine.

Only mine.

"A-are we there yet?" Hapo kong tanong sa kaniya nang tumunog muli ang elevator. Sandali siyang tumigil at hinayaan akong makahabol sa aking paghinga, at lumabas na. Wala pa ring tao roon sa corridor kaya mabilis kaming nakarating sa aming kwarto.

Huminto siya nang saglit sa pintuan ng kwarto namin at rinig na rinig ko ang tuloy-tuloy na pagpunit ng tela ng aking traje de boda dahil sa pagkaka-kapit ng binti ko sa kaniya. Pero hindi na namin ito inintindi. Mabuti na itong mapunit ng tuluyan para wala ng maka-abala pa sa amin.