VINCENT (Book 2 of 2) ↠ Amor Aeternus | (PUBLISHED UNDER CLOAK-POPFICTION)

✨2.23 : Amor aeternus ✨

✨✨✨

Music: Amor Vincit Omnia - Sinulat at kinanta ni Christelle  Rivera for this chapter! :") (Wedding Song ng #SaVed)

I would really appreciate it if you hit like and share ang youtube video niya na ginawa ni Queen De Alva. <3

Show some love guys! Leave some feedback below! Thank you!

#VINCENTwp

✨✨✨

Amor aeternus

"I can't believe this is really happening," I whispered. My hands were shaking even though my brother's hands were comforting them. And gods, wala pa nga ay naiiyak na ako.

Actually, naiiyak na ako habang nasa biyahe palang kami papunta sa secluded na bayang iyon sa labas lamang ng siyudad ng Stockholm.

Nakakahiya mang aminin pero sobrang sabik lang talaga ako sa mangyayari. Hindi ko akalain na talagang sinaliksik pa ito ni Reed para sa aming dalawa.

Ilang buwan niya rin daw ito nilakad para makakuha lamang ng special permit mula sa gobyerno ng Sweden.

Bukod sa legal ang mangyayaring kasal ay wala man ni isang tao sa lugar na iyon na nakakakilala sa amin.  It would be a mass wedding and he ensured me that nobody would know about who we were.

And yeah, it might not be a Roman Catholic wedding that I always imagined it to be, but it's the best option that we had, kung gusto man namin maranasan na ikasal talaga.

Actually, kung iisipin, hindi ko naman kailangan na legal ang kasal. Kahit na simpleng mag palitan lamang kami ng vows sa harapan ng altar, na kahit na walang pari o minister na manguna ay okay lang naman sa akin.

Marami naman ang gumagawa na ng ganoon. Hindi naman masyadong importante ang mga seremonyas na ganiyan, 'yung talagang importante doon ay 'yung dahilan kung bakit 'yun ginagawa, hindi ba?

At si Reed talaga ang may gusto dito dahil aniya, naipangako niya sa sarili niya na papakasalan ako sa legal na pamamaraan. And that's what made it more special, I guess. Mas worth it ang magiging kasal namin, dahil alam kong pinaghirapan itong mangyari ng kapatid ko.

"Relax, love. We're already registered. Come on,"

Bumaba kaming dalawa sa cab at medyo naglakad ng kaunti sa isang maburol na daanan. Maraming tao ang naroon. Mapa-kasing edad man namin o matanda. 'Yung iba ay naka white dress din kagaya ko.

"Doon tayo ikakasal?" Tanong ko sa kapatid ko at itinuro ang ruins ng isang malaking palasyo na nakatayo sa pinakatuktok ng burol. Doon kasi ang tungo ng halos lahat ng kasabayan namin.

Ngumiti at tumango sa akin ang kapatid ko bilang kompirmasyon.

Gods. This is way better than I imagined! "Talaga?!" Masaya kong tili sa kaniya. Tumawa siya nang malakas at kinuha ang aking kamay para halikan ito. "You like it?" Aniya. Tumango naman ako at muling pinagtitigan ang tore.

Para naman akong prinsesa nito!

"The wedding's in the garden though. They informed me that the inside of the palace is still under renovations."

Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kamay niya, "I don't care kung saan pa tayo ikakasal.  Ang mahalaga sa'yo ako ikakasal." I told him with all honesty. He didn't answer right away. His face just reddened and he looked at me like he's about to kiss me or something.